Έχοντας φτάσει στο 22ο έτος της ηλικίας μογ έχω βιώσει 2 φορές το τρομακτικό αυτό και επίπονο βιοτικό συμβάν. Την πρώτη η αιτία ήταν η έντονη σεξουαλική επαφή και τη δεύτερη η έντονη σωματική άσκηση. Δεν μπορώ να ξεχάσω τους πόνους. Μέσα στις λιποθυλίες μου θυμάμαι τον ήχο του ασθενοφόρου και κάτι κυρίες στα έκτακτα που μου παραχωρούσαν τη θέση τους. Οι γιατροί έσπευσαν να με περιποιηθούν (εξαιρετικοί τόσο στο Ιπποκράτειο όσο και στον Άγιο Δημήτριο). Ρήξη κύστης ώχρου. 3 λέξεις ηχούσαν στα αυτιά μου και γω να μην μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που έχω και πονάει τόσο. Έγγυες γύρω μου με κοιτούσαν λυπημένες όσο περίμεναν στα έκτακτα. Ξαφνικά μεταφέρομαι στο δωμάτιο όπου και νοσηλεύτηκα 5 μέρες. Οι γονείς μου (5 ώρες μακρυά) ενημερώθηκαν από το νοσοκομείο "η κοπέλα αναμένεται να υποβληθεί σε χειρουργείο.Ο αιματοκρίτης της είναι χαμηλός". Εκείνη την ώρα πέρασε όλη η ζωή μου μπροστά στα μάτια μου. Χειρουργείο; στα γυναικολογικά; γιατί; γιατί σε μένα; παιδιά; θα μπορώ ν κάνω μετά από αυτό; οι ώρες περνούσαν με πολύ πόνο, κλάμα και ζάλη. Ο αιματοκρίτης μου στάθηκε η αιτία που γλίτωσα το χειρουργείο και τις 2 φορές. Την επομένη πήγα στον γυναικολόγο μου. Η λύση για την αναμενόμενη 3η φορά... βρίσκεται ανάμεσα σε δημόσιο νοσοκομείο ή σε ιδιωτική κλινική. Μαχαίρι ή λαπαροσκόπηση; με παιδιά ή χωρίς; Είμαι πλέον αρκετά προσεκτική. Δεν έχω επιστρέψει στις προπονήσεις αλλά κάθε φορά που βλέπω λίγο αίμα, που πρήζεται η κοιλιά μου ή πονάω λίγο μου έρχεται εκείνη η εικόνα στο μυαλό. Κορίτσια μου. Δεν φταίμε εμείς. Ήμαστε οι τυχερές-άτυχες που βιώνοντας αυτό ευαισθητοποιούμαστε λίγο παραπάνω. Σε περίπτωση που νιώσετε κάτι παρόμοιο να σπεύσετε στο νοσοκομείο. Η εσωτερική αιμορραγία είναι σοβαρή. Δεν παίζεις μαζί της. Με εκτίμηση και με λιγότερους πόνους.