Θυμάμαι που έλεγε σε παλιότερη συνέντευξη να εφορμήσει ο λαός στο κοινοβούλιο και να τους σφάξει όλους. Σίγουρα η οργή και η απελπισία για την Ελλάδα έχουν εμπνεύσει στον Δημητριάδη σημαντικά έργα ("Πεθαίνω σαν χώρα" κτλ.), αλλά ό,τι μπορεί να λειτουργήσει ως τέχνη δεν μπορεί απαραίτητα να λειτουργήσει ως κριτικός λόγος. Κάποτε μάλιστα μοιάζει με σκέτο παραλήρημα.