Μόνο αυτό μου αρέσει από Δημουλά, την ποιήτρια της πομπώδους μελαγχολίας (Από το ποίημα "Κονιάκ μηδέν αστέρων"-ξέρω,ξέρω, βαρύγδουπος τίτλος):"Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.Όταν μιλάει η αταξία η τάξη σωπαίνει-έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του ανώφελου".Πόσο ανώφελη συζήτηση, αλήθεια.
