Για το 7 θα ήθελα να κάνω μια επιπλέον παρατήρηση, που ίσως σχετίζεται και ίσως όχι με το τι νιώθει η φίλη μας. Οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε εργαστεί στην Ελλάδα και ειδικά τα χρόνια της κρίσης είμαστε κακοποιημένοι εργαζόμενοι. Ανεχτήκαμε για χρόνια άθλιες συμπεριφορές, προσβολές και επιπλέον φόρτο εργασίας χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κιχ. Αυτό έχει ποτίσει μέσα μας και το κάνουμε ασυνείδητα πολλές φορές γιατί έτσι έχουμε μάθει. Ναι ο Γερμανός φεύγει 4:59 γιατί ξέρει ότι είναι δικαίωμα του και κανένας δεν θα στραβώσει. Δεν νιώθει ευγνώμων που δουλεύει, ούτε το αφεντικό νιώθει ότι του κάνει χάρη που του δίνει δουλειά. Εμείς εδώ φεύγουμε με 3 ώρες απλήρωτη υπερωρία και τρέμει η ψυχή μας μήπως μας δει το αφεντικό και μας κάνει παρατήρηση. Εκεί δεν μετράει αν είσαι "φιλότιμος" εργαζόμενος (δηλ. κορόιδο). Εδώ έχουμε αναγάγει τη φιλοτιμία στο υπερτατο προσόν. Τα παραπάνω βέβαια δεν αναιρούν ότι πολλοί όντως είναι ρατσιστές κτλ, απλά είναι και μια άλλη οπτική που την πρόσεξα και εγώ στον εαυτό μου όταν δούλεψα με ξένους. Δεν είχα συνηθήσει να με σέβονται και να εκτιμούν τη δουλειά μου και νόμιζα ότι έπρεπε να κάνω ζογκλερικά, πάνω σε μονόκυκλο, ενώ άνοιγα φύλο για πίτα και απαντούσα και στο τηλέφωνο ταυτόχρονα. Όμως κανείς δεν μου το ζήτησε και κανείς δεν το ήθελε. Ευτυχώς το κατάλαβα εγκαίρως.
