Αυτό το γελοίο σχόλιο 'και γιατί δηλαδή να μην υπάρχει και για τους στρέιτ μια ημέρα περηφάνιας δηλαδή;' το έχω ακούσει άπειρες φορές σαν επιχείρημα κατά του pride και κάθε φορά μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Γιατί αν ανοίξεις την τηλεόραση, αν πας σινεμά, αν διαβάσεις ένα βιβλίο, 9 στις 10 ρομαντικές ή σεξουαλικές σχέσεις που θα σου παρουσιαστούν, θα είναι μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας. Γιατί αν βγεις στον δρόμο να περπατήσεις, αν πας για καφέ ή για φαγητό κάπου έξω, θα δεις γύρω σου πολλά ζευγάρια άνδρα-γυναίκα να κρατιούνται χεράκι, να φιλιούνται, να αγκαλιάζονται.Τις ημέρες στρέιτ περηφάνιας ΔΕΝ τις χρειαζόμαστε γιατί τις ζούμε καθημερίνα! ΚΑΘΕ μέρα είναι ημέρα στρέιτ περηφάνιας γιατί 'την τρώμε στη μούρη' με το κουτάλι. Μας ρώτησε ποτέ κανείς αν θέλουμε να βλέπουμε έναν άνδρα και μια γυναίκα να σαλιαρίζονται στη μέση του πεζοδρομίου; Όχι. Αλλά κανείς δεν το θεωρεί αφύσικο. Κανείς δεν θα τους κάνει να ντραπούν γι'αυτό, κανείς δεν θα απειλήσει τις ζωές τους. Το pride χρειάζεται γιατί τα ζευγάρια τις lgbtq κοινότητας δεν έχουν τα ίδια προνόμοια.