Συμφωνώ από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη και την ίδια στιγμή αναρωτιέμαι το εξής: Ας υποθέσουμε ότι στη Ελλαδική επικράτεια υπάρχει όχι ένας αλλά πολλοί ικανοί άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) οι οποίοι έχουν τη διάθεση , τη γνώση, την εμπειρία, την ματαιοδοξία και τις ηγετικές ικανότητες του Κεμάλ. Έχουν όρεξη για δουλειά , πείσμα να ξετινάξουν το κράτος και να ανατρέψουν τα πάντα στη χώρα (με στόχο την ανανέωση , αναγέννηση, ανασύσταση κτλ του κράτους)...Τι υποδοχή άραγε θα έκανε ο καλός αρθρογράφος σε αυτόν τον ηγέτη? Μπορεί κανείς να φανταστεί τους νεοέλληνες να αναγνωρίζουν ικανότητες και δεξιότητες σε κάποιον άλλο πέρα του εαυτού τους .Μπορούν να υπακούσουν σε κάποιον ή κάποια που είναι δίπλα τους...Μήπως απλά μιλάμε για την ανάγκη ηγετών τύπου Κεμάλ με ένα είδος αυταρέσκειας και σιγουριάς? Μήπως αν εμφανισθεί ο Έλληνας Κεμάλ θα προστρέξουμε εμείς οι ίδιοι -που αρθρογραφούμε για το μεγαλείο του- .. να τον εξουδετερώσουμε ..Μήπως..?
