Τελείωσα το 2008 το Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΟΠΑ. Το πώς και το γιατί μπήκα (και βγήκα) από ένα τέτοιο τμήμα σηκώνει ανάλυση που θα οδηγήσει σε δέκα άλλες ατραπούς, όλες με κοινό γνώμονα την ελληνική ακαδημαϊκή παθογένεια σε όλο της το μεγαλείο: Πανελλήνιες, μηχανογραφικά, φροντιστήρια, πιάσε αυτό, κυνήγα το άλλο, παίξ' το στρατηγικά, κοίτα την αγορά, άκου το δάσκαλο, άκου τον (αμόρφωτο και κοντόφθαλμο) γονιό κτλ. κτλ. Το Τμήμα αυτό, λοιπόν, το οποίο ιδρύθηκε το 2000, για μια δεκαετία (τουλάχιστον) πολυδιαφημίστηκε και δημιουργήθηκε για να κάνει το! - και καλά - μεγάλο μπαμ στην ελληνική αγορά. Στην παρούσα φάση δε θ' ανοίξω καν την κουβέντα για το πώς, με ποια κριτήρια και με το πρόσχημα ποιων αναγκών τα αρχικά 4 τμήματα της παλιάς ΑΣΟΕΕ έφτασαν ξαφνικά τα 8 (αν πλέον δεν είναι τόσα διορθώστε με). Αυτό στο οποίο θα σταθώ, όμως, είναι ότι η συγκεκριμένη Σχολή είναι επί της ουσίας ένα 4ετές ΜΒΑ (!!!): πάρε λίγη Λογιστική, πιάσε λίγα Οικονομικά, να σου και 2 Javες, τσίμπα και λίγο HR (ΕΔΩ κι αν πού φτάσαμε Γεράσιμε;;!), ρούφα και μια τζούρα Μάρκετινγκ κι άλλη μια Business Analysis, πάρε και λίγα Μαθηματικά μοντελοποίησης και τι βγαίνεις τελικά;; Πείτε μου εσείς τι βγαίνει κάποιος 22-23 χρονών από μια τέτοια Σχολή και τι πάει να δηλώσει στην ελληνική αγορά εργασίας. Γιατί επί του πρακτέου..., ούτε Οικονομολόγος είσαι ούτε Λογιστής (κανένα δικαίωμα υπογραφής) ούτε Πληροφορικάριος ούτε Μαρκετίστας!Αυτό, λοιπόν, στο οποίο κάποιοι (εκ των έσω και έξωθεν) πόνταραν όσον αφορά τη συγκεκριμένη Σχολή ήταν ότι θα μπαίνει ο κάθε 30άρης καθηγητής και θα πετάει ένα "Μεγαλοστελέχη μου εσείίίς!!!" και από κάτω τα 20χρονα θα κατουράνε τα βρακιά τους ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα. 'Η ότι θα βγαίνει ο άλλος ο καθηγηταράς, ο άνευ χαρτοφυλακίου (που ούτε μισή παράγραφο στα βιβλία που πλασάρει στην αγορά δεν έχει γράψει ο ίδιος...) και θα σου λέει "Εγώ για να πάω να μιλήσω στην τάδε εταιρεία για Ηγεσία... τους ζήτησα 300 χιλιάρικα και μικρόφωνο ψείρα!" και επίσης θα κατουριέσαι απ' τη χαρά σου και θα οραματίζεσαι δολάρια (και Άραβες πρίγκιπες).Μικρή εισαγωγή, θεωρώ σχετική με όσα ειπώθηκαν παραπάνω και τα όσα θα ειπωθούν και στη συνέχεια.Επειδή, λοιπόν, το πτυχίο μου ήταν "κάπως" γενικό..., πήγα κι έκανα και το μεταπτυχιακό του ΟΠΑ στα Χρηματοοικονομικά. Μετά από 2 χρόνια ξεσκίσματος, ανάθεμα αν ξέρω πού να επενδύσω τα λεφτά μου, ανάθεμα αν ξέρω να χησιμοποιώ το Bloomberg και επίσης ανάθεμα αν ξέρω να σας πω δυο πράγματα για τον ΦΑΠ.Και, ναι, πρόκειται επίσης για ένα πανάκριβο (για τα ελληνικά δεδομένα) και αρκετά υπερτιμημένο μεταπτυχιακό. Απ' το οποίο προσδοκάς να βγεις μεγάλος και τρανός Financial Manager... και ανάθεμα αν θα σε πάρουν έστω και για κλητήρα αν δεν έχεις δουλέψει σε Οικονομικό Τμήμα τουλάχιστον 3 χρόνια!Πού το πάω... Όχι επειδή σώνει και ντε, δηλαδή, κάποιος σκίστηκε να τελειώσει μια Σχολή ή επειδή έκανε το σκατό του παξιμάδι να πλΕρώσει το ακριβό το μεταπτυχιακό η αγορά εργασίας πρέπει να σκύψει και να πιει... Προς Θεού! Πείτε μου εσείς, δηλαδή, αν θα προσλαμβάνατε στην επιχείρησή σας (χωρίς μέσον) άτομο 27 και 30 χρονών, με ΜΗΔΕΝΙΚΗ εργασιακή εμπειρία, πρώτη του δουλειά, σε θέση θεσΑΡΑ και μισθό άνω των 1500... Πού πας, ρε Καραμήτρο;!Και κάποια άλλα πράγματα που ήθελα να πω:1. Γιατί η ΑΣΟΕΕ (και η κάθε ΑΣΟΕΕ) ΠΡΕΠΕΙ να έχει 2 MBA;; Πού στέκεται η ΑΣΟΕΕ στην (επίσημη) παγκόσμια κατάταξη των πανεπιστημίων;;2. Πιστεύει κανείς ότι επειδή κάποιος έκανε 16-20 διαλέξεις (τόσο δεν πάει το 6μηνο;) στα Logistics αύριο μεθαύριο μπορεί να πάει να εργαστεί ως Supply Chain Manager ή Demand Planner;; Στο έτσι; Στο κατευθείαν; Χωρίς να έχει περάσει από πουθενά αλλού πρώτα;; Ένα παράδειγμα δίνω τώρα εγώ με τα Logistics, ο καθένας ας το κάνει apply εκεί που ξέρει.3. Η βιβλιογραφία συνηγορεί στο ότι ηγέτης - καλώς ή κακώς - γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Αν κάποιος πιστεύει (και ας μη σταθούμε στα σάπια εγχώρια παραδείγματα, ας το μεταφέρουμε σε παγκόσμιο επίπεδο που δε θεωρώ ότι εκεί πια το "μέσον" μιλάει τόσο πολύ από μόνο του) ότι με ένα ΜΒΑ γίνεσαι ηγέτης..., καλώς τα τα παιδιά!4. Προσωπικά τίνω να υπερασπίζομαι τη "χρυσή τομή" και όχι για λόγους πολιτικής ορθότητας - μη χε...: και θεωρητικό υπόβαθρο και πρακτική άσκηση (τριβή με το αντικείμενο) χρειάζονται. Δεν μπορεί, ρε φιλάρα, επειδή εσύ μέχρι τα 30 σου μόνο σπούδασες (κατά προτίμηση με το πορτοφόλι του μπαμπά), να έρχεσαι και να λες στον άλλο προσέλαβέ με, σκάσε μου το διχίλιαρο (για αρχή) και τα πτυχία μου θα μιλήσουν από μόνα τους! Το να αντεπεξέλθει κανείς σε ένα εργασιακό περιβάλλον δε σημαίνει μόνο να ξέρει να στήνει καλά business plans και να γράφει καλό κώδικα... Σημαίνει και χίλια δυο άλλα πράγματα, τα οποία, δυστυχώς, η παθογενής ελληνική επιχείρηση (ηθελημένα;) τα παραβλέπει: να μπορείς να συνεργάζεσαι, να πείθεις, ΝΑ ΦΕΡΕΣΑΙ ΚΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΟΥ, να διαχειρίζεσαι σωστά το χρόνο σου, να έχεις σφαιρική αντίληψη του εμπορίου και της επιχειρηματικότητας, να παρακάμπτεις κάποιες φορές τους κανόνες κτλ. κτλ. Τι να το κάνω εγώ να πάω να προσλάβω τον αριστούχο Ηλεκτρολόγο Μηχανολόγο όταν στην πρώτη κρίση θα πετάξει καρέκλα σε συνάδελφό του ή θα είναι τόσο κοινωνικά προβληματικό άτομο που θα ξύνει τα @@ του μπροστά σε κόσμο σε μίτινγκ απ' τη νευρικότητα (και τα δύο πραγματικές περιπτώσεις);;
