Το ότι το άρθρο και η θέση του Βαρουφάκη απέναντι στα ΜΒΑ χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή για κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος, της σύγχρονης αγοράς εργασίας και της αξίας των πτυχίων (γενικά) σε αυτή δε σημαίνει συνεπακολούθως και ότι τα απαξιώνουμε όλα και επιζητάμε την ισοπέδωση. Αφού όλοι (νομίζω) συμφωνούμε ότι άλλο Λωζάνη άλλο Κοζάνη (όποιος επιμένει να συγκρίνει τα "κόλετζ" του Χωριάμπτον και του Κωλοχάνιτζ με το ΟΠΑ και το ΑΠΘ..., ας συνεχίσει απλά να το κάνει), δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα και ποιος στην πραγματικότητα προχωράει σε γενικεύσεις.Προσωπικά δεν αμφισβητώ την αξία κανενός πτυχίου, κανενός είδους γνώσης, κι ας είναι ανωτάτη σταυροβελονική και διοίκηση ζαμπονοκοπτικής. Ό,τι κάνει κι ό,τι μαθαίνει κανείς στη ζωή του καλό είναι και όλο και κάπου θα του χρειαστεί κάποια στιγμή. Αυτό, όμως απέχει παρασάγγας απ' το "Εγώ σπούδασα κοπή βάτας και οι εταιρείες ΟΦΕΙΛΟΥΝ! να σκύψουν να μοιράσω!".Τώρα, για κάποιους που λένε ότι το ΜΒΑ τους έκανε καλύτερους ανθρώπους. Δηλαδή θέλετε να μας πείτε ότι όόόόλοι οι συνάδελφοι/συμφοιτητές σας βγήκαν παιδιά μπουμπούκια! Ή ότι περιμένατε το ΜΒΑ για να γίνετε καλοί άνθρωποι;; Ή μήπως το ότι κάνατε ένα 6μηνο Οργανωσιακή Ψυχολογία σας έκανε empathetic;; Δηλαδή όλα αυτά τα τσογλάνια που συναντάμε καθημερινά στις δουλειές μας, αυτοί που όπως προανέφερα πετάνε καρέκλες, βρίζουν συναδέλφους τους, φέρονται στις γυναίκες συναδέλφους λες κι είναι δούλες τους, υποτιμάνε οποιονδήποτε κάτω των 40 κτλ. κτλ. . . . τι έχουν τελειώσει;; Γυμναστική Ακαδημία;;Η παθογένεια ξεκινάει από αλλού. Απ' το ότι στην Ελλάδα, πέρα ίσως από 3-4 μεγάλες (πραγματικά μεγάλες και σοβαρές) πολυεθνικές, το λεγόμενο HR είναι για κλάματα. Και εκεί αν είναι που πρέπει να εξετάσουμε ποιοι (και πώς) κατέχουν τις συγκεκριμένες θέσεις, ποιο είναι το ακαδημαϊκό τους υπόβαθρο, τι ηλικία και τι εμπειρία έχουν και αν ποτέ οι ίδιοι περνάνε από αξιολόγηση. Η πρώτη και κύρια ισοπέδωση των πτυχίων συμβαίνει από τους "επαγγελματίες του HR". Αρνείστε, δηλαδή, ότι μια εποχή, κυρίως προ 7ετίας-10ετίας..., το να είχε κάποιος πτυχίο από ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ Σχολή του εξωτερικού θεωρούταν μαστ;; Λαλάκης ο εισαγόμενος, να πούμε! Χωρίς να πολυεξετάζεται, βέβαια, για ποια Σχολή μιλάμε, για ποιο Πανεπιστήμιο, για τι πρόγραμμα σπουδών, για τι βαθμούς, για πόσα έτη φοίτησης κτλ. κτλ. Και, όχι, με αυτό δεν ανεβάζω σε κάποιου είδους βάρθρο τα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι παγκόσμιες κατατάξεις μιλάνε από μόνες τους. Αρκεί κανείς να διαβάζει τις έγκυρες και τεκμηριωμένες κατατάξεις και να προσέχει τα κριτήρια αξιολόγησης. Άραγε είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν, π.χ., ότι η Αγγλική Φιλολογία Κρήτης έρχεται 4η στην Ευρώπη σε επίπεδο σπουδών αγγλικής γλώσσας;; Είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν το ερευνητικό έργο ακόμα και των προπτυχιακών φοιτητών της Μηχανολογίας του ΑΠΘ;; Ένα το κρατούμενο.Δεύτερο. Αλλά για ποιο HR και ποια αξιολόγηση να μιλήσουμε;; Κράζουμε 2 βδομάδες τώρα τους δημοσίους υπαλλήλους των μετρό και των τραμ, τους κωλοβυσματίες και τους έτσι και τους αλλιώς και τους αλλιώτικους (όχι ότι παίρνω το μέρος τους) τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας βρίθει βυσμάτων και γλυψιματιών. Στη δική μου εταιρεία, π.χ., 300 άτομα μόνο στα κεντρικά και οι 7 στους 10 μπήκαν με γνωστό! Δε λέω ότι από τους 7 αυτούς δεν αξίζει ούτε ένας, όπως και - θέλω να - πιστεύω ότι στον ιδιωτικό τομέα ο άχρηστος σουτάρεται πολύ πιο εύκολα από το δημόσιο υπάλληλο.Επίσης..., για ποιο HR να μιλήσουμε στην Ελλάδα του σήμερα που κάθε εργοδότης δεν ψάχνει απαραιτήτως τον πιο καταρτισμένο, τον πιο έξυπνο, τον πιο γαμάτο, τον πιο έμπειρο... αλλά τον πιο φθηνό;;! Θα πας εσύ με το χαρτί του ΕΜΠ και θα του πεις του αλλουνού 2 χιλιάρικα, θα πάει κι ο άλλος απ' το ΤΕΙ Κουλουβάχατας και θα του πει "ό,τι έχετε ευχαρίστηση, καλέ κύριε..., εγώ για την εμπειρία έρχομαι και για να γράφει το χαρτί μου κάτι όταν περάσουμε το σκόπελο...". Λοιπόν;; Τι ψάχνουμε να βρούμε από 'κει και πέρα;;
