"Όταν ο νομπελίστας φυσικός Richard Feynman επισκέφθηκε την Ελλάδα, μίλησε με πολλούς επιστήμονες και διανοούμενους, και σημείωσε στο ημερολόγιό του: «Υπογραμμίζουν με έμφαση το πόσο υπέροχοι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες – και πραγματικά ήταν υπέροχοι. Όταν όμως τους πεις: "Ναι, αλλά κοίταξε πόσο πιο μπροστά από τους αρχαίους Έλληνες προχώρησε ο σύγχρονος άνθρωπος" –εννοώντας με αυτό την ανάπτυξη της πειραματικής επιστήμης, των μαθηματικών, την τέχνη της Αναγέννησης [...] κλπ– ρωτάνε: "Τι εννοείς; Τι έλειπε από τους αρχαίους Έλληνες;". Συνεχώς υποβαθμίζουν την εποχή τους και εξυψώνουν την παλιά, φτάνοντας στο σημείο να θεωρούν την κατάδειξη των σημερινών θαυμάτων ως αδικαιολόγητη έλλειψη εκτίμησης προς το παρελθόν». Η σημερινή κρίση έχει τις ρίζες στις στην εποχή της ανασύστασης του Ελληνικού κράτους που ξεκίνησε λίγο μετά το 1821. Οι Έλληνες χωρίστηκαν αμέσως σε Γαλλόφιλους, Αγγλόφιλους , Ρωσόφιλους λοιπούς "....φιλους" αντί να εστιάσουν στα του οίκου τους. Αμέσως ήρθαν και τα πρώτα επαχθή δάνεια από τον εξωτερικό παράγοντα , κάποια από τα οποία πληρώνονταν ως τα τέλη της δεκαετίας του '70. Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε και ο Κολοκοτρώνης θεωρήθηκε συνωμότης και φυλακίστηκε.Κακές συνήθειες της Τουρκοκρατίας, όπως η ρουσφετολογία δεν καταπολεμήθηκαν. Αναπτύχθηκε η γραφειοκρατία και κατ' επέκταση αυτής και η διαφθορά. Όλα αυτά με τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνώντων που βολεύονταν πίσω από αυτές. Επίσης δεν καταπολεμήθηκαν κληρονομικά ελαττώματα όπως η μισαλλοδοξία. Υπό αυτό το πρίσμα το οικοδόμημα δε στήθηκε σε γερές βάσεις. Δεν αναπτύχθηκαν ούτε η παιδεία ούτε η επιστημονική έρευνα όπως θα έπρεπε. Έτσι δεν εξελιχθήκαμε ούτε ως άνθρωποι ούτε ως επαγγελματίες στο βαθμό που θα μπορούσαμε αλλά πολύ λιγότερο. Σε ότι αφορά την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο ,οι τέχνες και οι επιστήμες προόδευσαν σε τέτοιο βαθμό που να στηρίξουν ένα τεράστιο κομμάτι της ευρωπαϊκής Αναγέννησης και τεχνολογικής ανάπτυξης λίγο μετά. Με τέτοια βάση η αναπτυξιακή αυτή επανάσταση καθυστέρησε , κυρίως χάρη σε κοντόφθαλμους "άρχοντες" που δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι η γη είναι στρογγυλή και γυρίζει. Τώρα , την ύστατη ώρα , δεν ασχολούμαστε με την υπέρβασή της κρίσης αλλά με το πως δεν θα αφήσουμε το διπλανό μας να δημιουργήσει. Διώχνουμε στο εξωτερικό ότι πιο αξιόλογο υπάρχει (είτε ανθρώπινο δυναμικό είτε δημόσια περιουσία) και αγναντεύουμε το "δάχτυλο που μας κουνάνε" περίεργοι ξένοι , πνευματικοί απόγονοι των "αρχόντων" αυτών . Ως εκ τούτου η παρατήρηση του φιλοσόφου δείχνει άστοχη... ΗΛΘΕ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΑΠΗΛΘΕ!
