Αν όταν γράφετε για "αυτούς που ΕΧΟΥΝ την παρατήρηση" εννοείτε αυτούς που καταγράφουν την παρατήρηση, αντιλαμβάνεστε τόσο ότι η διερεύνηση μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στις καταγεγραμμένες πληροφορίες, όσο και ότι δεν είναι απαραίτητο ο διερευνητής να είναι ο ίδιος που κάνει την καταγραφή. Αν πάλι εννοείτε αυτούς που παρατηρούν χωρίς να καταγράφουν την παρατήρησή τους, μπορείτε να αντιληφθείτε ότι δεν φτάνουν όλες οι ανθρώπινες παρατηρήσεις στην επιστημονική κοινότητα. Επιπλέον, γράφετε ότι "είναι δε απαραίτητο να μπορούν να αναπαραχθούν ΟΛΑ (δηλ και η παρατήρηση και τα πειράματα και η τεκμηριωμένη απόδειξη) από οποιονδήποτε" θεωρώντας ότι ο οποιοσδήποτε έχει τη δυνατότητα να τα αναπαράγει όλα. Μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο ότι αυτό δεν ισχύει. Δε μπορούν πάντα όλοι να τα αναπαράγουν όλα. Επομένως, επιτρέψτε μου επίσης τη διόρθωση ότι η επιστήμη (υποτίθεται ότι) βαδίζει στα χνάρια της καθολικής τεκμηρίωσης και της καθολικής επιβεβαίωσης, για αυτό όπως έγραψα προηγουμένως "(υποτίθεται ότι) δεν διστάζει να εξετάσει σπάνια φαινομένα, ακριβώς επειδή υπάρχουν αμφιβολίες γύρω από την εκδήλωσή τους". Αλλά, όπως έγραψα και προηγουμένως "η γενικευμένη απόρριψη όσων ισχυρίζονται ότι έχουν εξ αποκαλύψεως αποδείξεις συνιστά άρνηση διερεύνησης ενός συνόλου παρατηρήσεων", δηλαδή χρειάζεται να αναγνωρίζει ότι το να μην μπορούν πάντα όλοι να τα αναπαράγουν όλα δε συνεπάγεται ότι κανένας δε μπορεί να τα αναπαράγει ή και να του αποκαλυφθούν, με άλλα λόγια είναι πιθανή η ύπαρξη μερικής επιβεβαίωσης και αυτή αξίζει (και πολλές φορές τυγχάνει) να διερευνηθεί. ΥΓ1: Εφόσον δεν εργάζονται όλοι οι επιστήμονες στη NASA και οι επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι σταμάτησαν το 1972, οι επιστήμονες ασπάζονται τις αποδείξεις της NASA για την προσελήνωση μέσω των πληροφοριών που τους παρέχει. ΥΓ2: Μπορείτε να ενημερωθείτε για τη στάση επιστημόνων που υπηρέτησαν το ναζισμό, όπως οι νομπελίστες Γιοχάννες Σταρκ και Φίλιπ Λέναρντ, για τις απειλές που δέχτηκε ο Αϊνστάιν για τη ζωή του εκείνη την εποχή, για τη στάση σοβιετικών επιστημόνων που είχε ως αποτέλεσμα την εκτέλεση του Νικολάι Βαβίλωφ ή να πάτε σε παλαιότερες εποχές και να μάθετε πώς αντιμετώπισαν τον Γκέοργκ Κάντορ οι σύγχρονοί του επιστήμονες και πού οδήγησε αυτή η αντιμετώπιση και αν έχετε όρεξη να εμβαθύνετε τις γνώσεις σας γύρω από την ηθική στην επιστήμη μπορείτε να διαβάσετε για τα πειράματα και τις μεταμοσχεύσεις του Σεργκέι Βορονώφ ή για τα πειράματα του Ίλια Ιβάνοφ, που θυμίζουν αρκετά τα πειράματα του Γιόζεφ Μένγκελε. Ελπίζω με την μελέτη των παραπάνω και μέσα από την ιστορία των επιστημών να καταλάβετε ότι, αν και υποτίθεται ότι η απόδειξη στην επιστήμη είναι συλλογιστική, ορθολογιστική, μετρήσιμη και συγκεκριμένη, η προσκόλληση στην ιδέα ότι η επιστήμη ερμηνεύει απολύτως μηχανικά τη φύση και ότι η ερμηνεία αυτή είναι η υπέρτατη αλήθεια που ισχύει πάντα για όλους αποτελεί εξ ορισμού δογματισμό, που οδήγησε μάλιστα σε ολέθρια αποτελέσματα.
