Αυτή η αφελής σιγουριά για το τι είναι μύθος και τι ιστορία ήταν κάποτε διασκεδαστική. Τώρα πλέον έχει καταντήσει κουραστική. Για να μην πω ύποπτη μέσα στην εμμονική της επανάληψη.Γιατί έχουμε λυσσάξει στην αυτο-υποτίμηση; Γιατί αναπαράγουμε το σχήμα που εσείς ο ίδιος προσδιορίσατε στη "Δυστυχία Του Να Είσαι Ελληνας: "Η σχέση μας με τους αρχαίους είναι μία πηγή του εθνικού πλέγματος κατωτερότητας"; Για ποιον, αλήθεια, λόγο πρέπει να μουτζουρώσουμε κάθε ιστορική 'αλήθεια'(ή 'ψευδαίσθηση', κατά την άποψή σας); Μήπως πρόκειται να αναγεννηθούμε απ'τις στάχτες μας; Και πέρα από τα "μπράβο Μαρία" υπάρχει κάποια προοπτική που κρύβεται πίσω απ'τα γραφόμενά σας; Προτείνετε κάτι; Αν ναι, να καταστρέψουμε τα πάντα βρε αδερφέ, να τα κάνουμε λίμπα, να κόψουμε κάθε λώρο με το παρελθόν. Αλλά μιλήστε για κάτι πραγματικό. Πρακτικό. Για το παρόν. Για το μέλλον. Όχι μόνο για το ανυπεράσπιστο παρελθόν που αμφισβητείτε.