Αν και μπήκα με μια μέρα καθυστέρηση, ευκαιρία να πω χρόνια πολλά! Εδώ και ένα χρόνο δουλεύω σε ένα αντικείμενο το οποίο με στέλνει μέσα στα σπίτια διαφόρων ανθρώπων, εκτός του ότι είναι απίθανο του πόσα καταλαβαίνεις βλέποντας ένα σπίτι, μερικά είναι μια απίστευτη δυστυχία, ακούω και τις προσωπικές τους ιστορίες παράλληλα. Να σημειώσω πως η δουλειά μου είναι τεχνικής φύσεως και όχι κοινωνικής ή υγείας, οπότε καμιά δουλειά δεν έχουν αυτές οι εξομολογήσεις στη διεκπεραίωση της. Στην αρχή επηρεαζόμουν πολύ με τον καιρό όμως άρχισα να λέω κάτι τυπικό, όπως προτείνει η εξωγήινη, δύσκολο πάντως. Νόμιζα πως είχε να κάνει με το γεγονός ότι με δέχονται σπίτι τους, ειδικά οι ηλικιωμένοι είναι προφανές ότι θέλουν παρέα, ίσως όμως και όχι.