Για την ιστορία, δεν γιορτάζουμε τόσο την αρχή του πολέμου, όσο το σθεναρό όχι που είπαμε στον Γκράτσι που ζήτησε Γη και ύδωρ. Τουλάχιστον έτσι είναι αποτυπωμένο στη συνείδηση του κόσμου. Γι' αυτό και οι φαντάροι όταν επιβιβάζονταν στα τρένα για το μέτωπο ήταν όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, ένιωθαν ήρωες και το έβλεπαν σαν γιορτή. Στο ίδιο κλίμα είναι και τα τραγούδια της Βέμπο που ακούμε από τότε, μιλάνε για χαμογελαστούς ήρωες που θα γυρίσουν πίσω με τη νίκη. Το τέλος του πολέμου για τους Έλληνες συνέπεσε και με την αρχή του εμφυλίου, δεν ξέρω αν είναι σχετικό