"λυπάμαι πολύ όταν συνειδητοποιώ ότι ένα σεβαστό τμήμα των ανθρώπων που ταξιδεύουμε μαζί κάθε μέρα στο λεωφορείο ή στο τρένο σκέφτεται τόσο σχηματικά"Κι εγώ λυπάμαι. Αλλά δεν είναι τίποτα καινούργιο αυτό. Πολλοί συμπολίτες μας σκέφτονται τόσο σχηματικά και από άλλες σκοπιές. Να θυμίσω ότι για άλλους συμπολίτες μας το να είσαι αστός και αριστερός ή αντιεξουσιαστής είναι επίσης υποκριτικό. Αυτό φοριόταν πολύ πιο έντονα ίσως τα προηγούμενα χρόνια (καλά φοριέται ακόμη λογικά). Τα παιδιά από την Κηφισιά που βαριούνται τη ζωή τους και κατεβαίνουν Εξάρχεια και το παίζουνε επαναστάτες και μπλα μπλα... Επίσης, οι αγανακτισμένοι τα προηγούμενα χρόνια κι αν είχαν τσουβαλιαστεί και χαρακτηριστεί με διάφορα ωραία κοσμητικά. Κι αυτοί ήταν όλοι βολεμένοι δ.υ. ή ακροδεξιοί, ή αυτοί που φέρανε τη χ.α. στα πράγματα, εθνικιστές, όχλος, μία πλέμπα και μισή και μικροαστοί. Λες και το να είσαι μικρο - αστός είναι εξ ορισμού κακό. Να θυμίσω ότι και στους αγανακτισμένους είχε παρουσία η λεγόμενη μεσαία τάξη και μιλούσαμε για τη σιωπηρή πλειοψηφία και πάλι που πήρε τους δρόμους κλπ. (Πολλοί από αυτούς άλλωστε κατεβαίνουν τώρα στο Μεν. Ευρ. και στο Κατά της λιτ.)Τέλος, συμπολίτες μας που κατεβαίνουν στο "Μένουμε Ευρώπη" σκέφτονται το ίδιο σχηματικά για τους συμπολίτες μας που κατεβαίνουν στο "Κατά της λιτότητας". Ότι είναι βολεμένοι δ.υ., χαμηλού επιπέδου, τριτοκοσμικοί, ηλίθιοι, αμόρφωτοι, κάφροι, αναρχοάπλυτοι, τσίρκο, το άρρωστο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας σε αντιδιαστολή με το υγιές (δηλ. αυτούς). Δύο τινά συμβαίνουν: ή η κατάσταση έχει πολωθεί σε τέτοιο βαθμό που η υποκρισία και το δημοκρατικό φρόνημα όλων είναι αντιστρόφως ανάλογα, με την υποκρισία να περισσεύει. Ή απλά όπως γίνεται πάντα και παντού οι φανατικοί κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. Όπως στους Αγανακτισμένους με την πάνω και την κάτω πλατεία, έτσι και τους Μένουμε Ευρώπη και στους Κατά της λιτότητας (εεε έχουν αρχίσει και ακούγονται αστεία όλα αυτά) το πλήθος είναι ετερόκλητο. Έτσι είναι τα κοινωνικά κινήματα - με την ευρύτερη έννοια - πολυσυλλεκτικά. Και μπορεί στους Μένουμε Ευρώπη αυτό να μην είναι τόσο έκδηλο λόγω των προκάτ πλακάτ και της επιφανειακής ενδυματολογικής ομοιομορφίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Ευτυχώς δηλαδή. Όποιος κατέβαινε και κατεβαίνει σε δημόσιο δρόμο υφίσταται κριτική και χαρακτηρισμούς. Τώρα το μάθανε και οι άμαθοι σε αυτά. Αυτό έγινε.
