Για το ποιόν του αρθρογράφου σας παραπέμπω εδώ: http://sarantakos.wordpress.com/2013/01/16/kasimatia/Ειρωνεία και πνεύμα της πεντάρας, καφενειακού επιπέδου, σε όλη την έκταση του άρθρου, δύο παράγραφοι αναλώνονται στην ανάλυση της ανοησίας ''αν ήταν η μητέρα του μπροστά την ώρα που τον σάπιζαν'', διάφορα επιχειρήματα για το αν το ξύλο έπεσε κατά την διάρκεια της συμπλοκής ή μετά την σύλληψη, για να καταλήξουμε στο ''διά ταύτα'': Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέχει (εμμέσως) κάλυψη στους τρομοκράτες. Κάλυψη φυσικά σημαίνει το να καταγγέλεις κακοποίηση κρατουμένων και να απαιτείς να δικαστούν αξιοπρεπώς. Το κατηγορητήριο δεν το ξέρουμε΄, αλλά με όλα αυτά που θα'χει μέσα οι τέσσερις πάνε για κάθειρξη. Θα τους κρίνει η δικαιοσύνη, αλλά ας μην κάνουμε αυτά για τα οποία κατηγορούσαμε κάποτε την χούντα του Εβρέν στην Τουρκία. Αλλιώς να γυρίσουμε πίσω στο 1610 και να τους κάνουμε την εκτέλεση του Ραβαγιάκ...