Θα συμφωνησω απολυτως με τη Natasam και θα ηθελα να αναφερω και τη δικη μου εμπειρια ως μεγαλωμενη σε χωριο μεχρι τα εικοσι, εσωτερικη μεταναστης στην Αθηνα για 10 χρονια και παλι εσωτερικη μεταναστης σε αλλη επαρχιακη πολη. Το ονειρο το να εισαι Αθηναιος, το μετεφεραν στα παιδικα ματια μου οι ιδιοι οι Αθηναιοι συνιμηλικοι μου, που ερχονταν για διακοπες στο χωριο μου φορωντας μονο επωνυμες φιρμες- μεχρι και οι καλτσες τους ηταν adidas- και που μιλουσαν με δικους τουσ κωδικες σε πολυ προχώ ελληνικα- ακαταλαβιστικα για τα δικα μου δεδομενα. Φανταζαν να ζουν σε εναν αλλο κοσμο που θα ηθελα να γνωρισω. Δυστυχως τον γνωρισα και εφυγα αρων αρων. Το θεμα ειναι οτι τωρα εχει γινει cool να ζεις σε χωριο, το σκαψιμο, οι καλοι στα χερια απο το αρμεγμα και ο υπνος σε φτωχοσπιτο εχουν ονομαστει "αγροτουρισμος" και τα παλια καφενεδακια που σερβιρουν μονο ελληνικο ειναι must. Με εχουν αποκαλεσει "χωριατισσα" οταν εμενα στην Αθηνα, ισως λογω της προφορας μου και τωρα η ζωη στην επαρχια εχει γινει προνομιο των εναλλακτικων τυπων που απαρνηθηκαν την αγχωδη πρωτευουσα και επελεξαν να ζησουν με τα απαραιτητα κοντα στη φυση. Αυτουσ λοιπον τουσ εναλλακτικους, τουσ αγκαλιασαμε εμεις οι χωριατες, τουσ παραχωρησαμε την οποια ακατοικοιτη καλυβα διαθεταμε και την τεχνογνωσια πανω στα επαγγελματα που γνωριζαμε, συνεργαστηκαμε μαζι τους και μονο σε λιγες περιπτωσεις τουσ αποκαλεσαμε "πρωτευουσιανους κλπ κλπ". Οι ανωτεροι Αθηναιοι μας υποδεχτηκαν το ιδιο οταν προσπαθουσαμε να διεκδικησουμε τη θεση της πωλητριας η της γραμματεως σε καποια εταιρεια? Ειχαμε και εμεις τα κομπλεξ μας αλλα τελικα ολοι εχουμε τα "θεματακια" μας.