Έχει ξεφύγει η συζήτηση...Κατ'αρχήν υπάρχουν δύο τρόποι για να χαρακτηριστεί κάποιος Αθηναίος ή δημότης οποιασδήποτε άλλης πόλης: (α) να έχει τουλάχιστον γεννηθεί σε αυτήν (ακόμα καλύτερα να είναι δημότης δεύτερης ή τρίτης γενιάς) ή (β) να έχει ζήσει στην πόλη και να την αγαπά, ακόμα και αν έχει γεννηθεί/μεγαλώσει αλλού. Για όσους είναι ή νοιώθουν (και στην περίπτωση αυτή οι λέξεις είναι ισοδύναμες) Αθηναίοι, τα προβλήματα της πόλης δεν αρκούν για να τους μειώσουν το αίσθημα της ιδιότητας του Δημότη, που νοιάζεται για τον τόπο του, αναγνωρίζει τις φανερές ή κρυφές ομορφιές του και προσπαθεί ενεργά να τον βελτιώσει (για παράδειγμα, με το να μην πετά σκουπίδια από το αυτοκίνητο). Προφανώς ένα σοβαρό πρόβλημα αυτής της πόλης είναι ότι σημαντική μερίδα των "κατοίκων" της δεν την αγαπά. Θα συμφωνήσω με τον κ. Μακρή ότι η πόλη μπορεί να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτούς (αν θελήσουν να φύγουν). Όπως θα συνεχίσει και τη ζωή της ανεξάρτητα από την ελληναράδικη και κακόπιστη κριτική ορισμένων (λίγων ευτυχώς) κατοίκων της επαρχίας. 'Άλλωστε, η ουσία του άρθρου επιβεβαιώνεται από τις λυσσαλέες αντιδράσεις κατά του κειμενογράφου.Και κάτι τελευταίο: η Αθήνα, σαν μεγαλούπολη και πρωτεύουσα, έχει ταυτόχρονα την ευχή και την κατάρα να είναι ένα χωνευτήρι ανθρώπων από διαφορετικά μέρη, τα τελευταία χρόνια και από διαφορετικές χώρες. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ στις κωμοπόλεις και τα χωριά, στις οποίες η πληθυσμιακή σύνθεση παραμένει σταθερή όσον αφορά την καταγωγή (με εξαίρεση μερικά παραθεριστικά μέρη) και όπου η ρετσινιά του "ξένου" μένει ανεξίτηλη σε όποιον δύστυχο αλλόχθονα τολμήσει να εγκατασταθεί εκεί.