Η Αθήνα είναι μια υπέροχη πόλη, πράγματι μεγάλη με άπειρα πράγματα να κάνεις και να δεις, τόσα που αν και γεννήθηκα και ζω εδω από πάντα (26 χρόνια -2 που έζησα στα Χανιά) δεν τα προλαβαίνω. Προφανώς και έχει προβλήματα -όλες οι πόλεις του κόσμου δεν έχουν?- και προφανώς έχουν χειροτερέψει τα πράγματα τα τελευταία -και προ κρίσης θα έλεγα- χρόνια. Και αυτό λογικό. Και έτσι όμως, παραμένει μια γαμάτη πόλη στην οποία βρίσκω πάντα ενδιαφέρον σε άπειρα πράγματα. Ειδικά τώρα, λόγο κρίσης έχει ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον γιατί επιτέλους βλέπεις και πράγματα που δεν είχαν ανάγη να φανούν πιο παλιά. Από πράξεις και ομάδες ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα ή ανησυχίες μέχρι συναισθήματα. Την γουστάρω την Αθήνα, μέρα με την μέρα και παραπάνω. Έτσι και αλλιώς για μένα η πραγματική παρακμή αυτής της πόλης -που τώρα πια ξεκολάει από αυτήν σιγά σιγά- ήταν μάλλον η εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Το κόμπλεξ των ανθρώπων που δεν θεωρούν μέσα τους την Αθήνα ως πόλη τους (είτε έχουν ζήσει σε αυτήν, είτε όχι) μην σε τρομάζει η ξενίζει. Πάντα είναι πιο εύκολο να ασχολούμαστε με τον δίπλα. Και όσο πιο μεγάλος , τόσο πιο πολύ ζουμί. Το κους κους σε κάθε επίπεδο -ναι ακόμα και σε επίπεδο πόλεων η χωρών- είναι αγαπημένο χόμπι του μέσου ανθρώπου που δεν έχει την δύναμη να κοιτάξει την πάρτη του. Πιθανότατα γιατί δεν συμφέρει. Αν το σκεφτείς, θα το χεις κάνει και συ. Εγώ το χω κάνει σίγουρα πάντως.ps: Μετά το κείμενο με το φοτοσοπ με τον άστεγο που με εξόργισε (διαφώνησα 100%), γύρισα πίσω να διαβάσω άλλα δικά σου κείμενα, να δω τι καπνό φουμάρεις -ως επικριτικός μπάσταρδος που είμαι-. Και οφείλω να πω, πως ... είσαι ωραίος. (όχι ότι μετράει η γνώμη μου αλλά ξες τώρα). Σκέφτεσαι περίεργα και πιάνεις στον αέρα καταστάσεις που θα ξεφεύγαν εύκολα ως "αθώες". Αυτό το γράφω τώρα, όχι για να φανώ καλός απέναντί σου μετά από όσα -δικαίως και αδίκος- σου έσουρα αλλά για να δείξω ακριβώς αυτό. Ότι με κάποιον μπορεί να συμφωνήσεις η να διαφωνήσεις, αλλά ακόμα και η διαφωνία, αν είναι έντονη, έχει "πάθος" (γιατί μου περνάς ως άνθρωπος που όταν γράφεις, πρώτα νοιώθεις και μετά σκέφτεσαι -σπάνιο-) έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ αξία. Ίσως μεγαλύτερη από την σιωπηλή συμφωνία. Ο (ότι πιστεύεις) θεός να σε έχει καλά να γράφεις και σου υπόσχομαι να σταματήσω να γράφω σχόλια πιο μεγάλα από τα κείμενα σου -κουραστικό-.
