Θυμάστε εκείνα τα πλάνα από τη Ρώμη στο Αντίο Ανατόλια του Τορνέ ; Με εκείνη τη φοβερή φωνή που απαγγέλλει αυτό το κείμενο (http://www.geocities.ws/stavros_tornes/anatoligr.htm); Δυστυχώς είναι δυσεύρετη η ταινία για να την ξαναδει κανείς... Πάντως, το Παρίσι τα ξημερώματα στην ταινία της Ντυράς, με τη φωνή της που λέει πράγματα που δεν έχουν καμία φανερή σχέση με την εικόνα (έχει γράψει και κείμενα για αυτή την επιλογή), μού θύμισαν πραγματικά τον Τορνέ - το Αντίο Ανατόλια κυρίως - αλλά γιατί όχι και την Αγέλαστο Πέτρα... σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι ταινίες είναι ένα είδος σινεμά σπάνιου και τρομερού... Και πάλι, καλή δύναμη στη δουλειά σας και καλή συνέχεια.ΥΓ. Μακάρι να μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτό τον ωραίο διάλογο, ίσως κάποια μέρα τύχει λοιπόν :)