Τσουτσού, σκέφτομαι τα εξής. Δεν είναι μόνο συναισθηματική η προστασία για την οποία μιλάω. Σκέψου τα αφροδίσια. Επίσης η σχέση μπορεί να έχει οικονομικές προεκτάσεις, ή παιδιά. Ο άλλος μπορεί να έχει επενδύσει στην σχέση με πολλούς τρόπους, όχι μόνο συναισθηματικά. Βέβαια, αν ήμουν στη θέση του απατημένου ατόμου, δε θα πήγαινα να ζητήσω τα ρέστα από το τρίτο άτομο αν δεν είχαμε φιλική σχέση, ούτε προτείνω στους απατημένους να ζητάνε τα ρέστα από τους τρίτους. Θα ασχολούμουν με τα λάθη τα δικά μου και του συντρόφου μου και τις δικές μας ευθύνες. Όμως, αν δεν ήμουν η κερατωμένη, αλλά μια ανεξάρτητη φίλη του τρίτου ατόμου, και μάθαινα για το ρόλο του, θα έπεφτε στην εκτίμησή μου ως προς την ποιότητα του χαρακτήρα του. Δε σου λέω ότι απαραίτητα θα το έκανα πέρα, αλλά κάτι θα άλλαζε στην άποψη μου σίγουρα, με αρνητικό τρόπο, ειδικά αν μου έλεγε ότι δε μετανιώνει για το ρόλο του και δε νιώθει άσχημα για τον εξαπατημένο. Τα ίδια και στην περίπτωση που θα ήμουν εγώ το τρίτο άτομο. Θα έχανα μεγάλο μέρος της αυτοεκτίμησής μου, τόσο για το ότι συνέβαλα στην εξαπάτηση κάποιου όσο και για το ότι υποτίμησα τον εαυτό μου δεχόμενη να είμαι το τρίτο πρόσωπο και να έχω σχέση με κάποιον που εξαπατά αυτόν που αποκαλεί "άνθρωπό του". Αυτό εννοώ όταν λέω ηθικά αμφισβητήσιμη πράξη, όχι να ζητάμε τα ρέστα από τον τρίτο και τον κατηγορούμε για όλα. Αλλά και ο τρίτος έχει ευθύνη και δεν είναι ηθικά άμεμπτος.