Κι εγώ αναρωτιέμαι κατά πόσο η φράντζα και τα τατουάζ είναι μία εκτροπή του ανδρικού σώματος που συνιστούν σεξουαλική "μετάλλαξη".Έχω την εντύπωση πως αυτά (από μόνα τους) πιο πολύ θα υποδήλωναν ένα "φρικιό". Δηλαδή εκτροπή ψιλο αορίστως και γενικώς (αλήτης, looser, πρεζόνι, μέταλλο ή καγκουρώ).Αλλά ο κύριος πώς τον λένε, προφανώς, "φρικιό" δεν είναι.Μήπως ο συνδυασμός των ανωτέρω στοιχείων με την επίδειξη του -σε φέτες- σώματος, αλλά και με τον εν λόγω χαιρετισμό οδηγεί -εκ των υστέρων, πάντοτε- το νου σε μία τέτοια ροή σκέψης;Απ΄την άλλη σκέφτομαι αυτό το έργο της Barbara Kruger, με τίτλο:"Υou construct intricate rituals which allow you to touch the skin of other men"http://1.bp.blogspot.com/-ZVFJqHAmtLA/UHzYxWQSCiI/AAAAAAAADos/jzk9rVtlbTo/s1600/youconstructintricaterituals.jpegσκέφτομαι και το ποδόσφαιρο γενικώς,...ιδρωμένα, καλλίγραμμα (με τα mainstream standards) σώματα, πανηγυρίζουν βγάζοντας τις μπλούζες τους και επιδεικνύοντας τα στήθη τους, αγκαλιάζονται, σηκώνουν ο ένας τον άλλον στον αέρα, κάνουν σαλαμάκια και το στριμωγμένο ανδρο-πλήθος στις κερκίδες παραληρεί. Δεν υπάρχει επίδειξη εκεί; Ίχνος ναρκισσισμού; Δεν είναι κάτι που το απολαμβάνουν (στο μεγαλύτερο ποσοστό) οι άνδρες μεταξύ τους; Δεν είναι η νίκη καύλα; Και τι είδους καύλα είναι αυτή;Άλλη σκέψη,στον ναζισμό υπήρχε άφθονος χώρος για ντοπαριστικά φαλλοκρατικό ναρκισσισμό.Δεν ήταν -προφανώς- ένα κατασκεύασμα δημιουργημένο από καταπιεσμένους gay (ή περήφανους gay) που απευθυνόταν σε καταπιεσμένους gay (ή περήφανους gay) ... ή straight άνδρες με σκοπό να τους κάνουν ολίγον τι gay, κάτι που άλλωστε είναι μέγας και τρανός φόβος (καιυπέρτατα κουραστικός, μάλιστα) Ήταν, όμως, ένα κατασκεύασμα που φαίνεται όντως να καπηλεύτηκε, δυστυχώς έξυπνα, μια “καύλα” (με *πλατωνικά* ομοερωτικά στοιχεία) που *εν δυνάμει* έχουν λίγο πολύ όλοι. Εκτός των άλλων ήταν μία ωδή στην *συγκεκριμένη* παράσταση του ανδρός που τον θέλει macho, θαυμαστή άλλων ανδρών, πατριαρχικό, 100% καρμπόν με τους άλλους, στρατό(καυλο), με δυνατό-όμορφο-υγειές σώμα, πρότυπο της ράτσας του, που -φυσικά- απορρίπτει τα περίεργα-«φαύλα» στοιχεία (αυτά τα στοιχεία, ως κίνδυνος, για την ναζί-κανονικότητα στη καλύτερη των περιπτώσεων διώχνονται, στην χειρότερη οδηγούνται στα στρατόπεδα), υμνεί την σταθερότητα και επιβλητικότητα του ν. κλασικισμού, είναι νικήτρια, πανηγυρική και βάζει άφθονα γκολ! Σ' αυτήν την παράσταση της «ιδανικής» αρρενωπότητας πέσαν με τα μούτρα οι (straight) άνδρες (γυναίκες και παιδιά). Γι’ αυτό μου φαίνεται γελοίο (απ’ όποιο χώρο κι αν προέρχεται) το: «πίσω από κάθε χρυσαυγίτη κρύβεται ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος».Όμως πώς είμαστε σίγουροι (μάλλον δεν είμαστε) ότι σ’ ένα κοινό που δεν έχει ξεκαθαρίσει πολύ βασικά πράγματα σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό {ας πούμε το ότι π.χ. ο gay δεν είναι γυναίκα ... και το να είσαι γυναίκα δεν (θα έπρεπε να) είναι καθόλου μειωτικό} πως δεν θα καταλάβουν ακριβώς αυτό: ότι η ομοφυλοφιλία συνδέεται άμεσα-έμμεσα-whatever με τη χ.α; Και συνεπώς ότι συνδέεται μ’ αυτήν είναι κατακριτέο ή ότι είναι ευφυές και ok να τους βρίζουμε ως αδερφές και γυναικούλες κ.λπ.
