Εγώ, πάλι, κινδύνεψα να θεωρηθώ από γιατρούς ότι είμαι κατά φαντασίαν αθενής επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τί έχω και γιατί πονούσα τόσο όσο έλεγα.Για ένα χρόνο είχα κάνει από κολονοσκοπήσεις μέχρι μαγνητική εγκεφάλου και όλα αυτά επειδή ο αρμόδιος γιατρός δεν έκανε τη σωστή διάγνωση (Δεν μπορούσε λόγω της φύσης του προβλήματος ή επειδή δεν ήταν καλός; Δεν ξέρω.).Μου σύστησαν ψυχολόγο/ψυχίατρο ενώ ήξερα ότι δεν είμαι κατά φαντασίαν ασθενής. Δεν πήγα ποτέ λόγω οικονομικών δυσκολιών, αλλά και δεν τον χρειαζόμουν για το λόγο που μου το πρότειναν.Παρ' όλ' αυτά πέρασα έναν ολόκληρο χρόνο ψάχνοντας στο internet κάθε πιθανή αιτία. Φάρμακα και εξετάσεις ήταν καθημερινότητα. Φόβος, τρόμος, πανικός, άγχος, αυπνία από τον φόβο για ένα χρόνο.Είχα πιστέψει ότι θα πέθαινα από ο,τι καρκίνο μπορεί κανείς να φανταστεί που θα μπορούσε να έχει κανείς στην κοιλιακή χώρα.Τα καλό στην ιστορία είναι ότι έκανα εξετάσεις που δεν θα τις έκανα ποτέ και ανακάλυψα άλλα μικροπροβληματάκια που είναι καλό να ξέρω ότι υπάρχουν για να προσέχω, αλλά και ότι γενικά είμαι απόλυτα υγιής όσον αφορά σοβαρές ασθένειες και δεν κινδυνεύω να πεθάνω από όσα φοβόμουν.Και όλα αυτά επειδή ο αρμόδιος γιατρός που με εξέτασε στην αρχή δεν έκανε σωστή διάγνωση.Την ψυχολογική επιβάρυνση όλης αυτής της ιστορίας ακόμα δεν την έχω ξεπεράσει (2 χρόνια μετά) και δεν θέλω να ξαναδώ γιατρό και νοσοκομεία, ακόμα και για να διευθετήσω το θέμα που με οδήγησε σε αυτήν την περιπέτεια.
