Συμφωνώ με όλα όσα είπες, ειδικά αυτό με τη γλυκιά γιαγιά είναι υπερβολικό. Καθόταν στην αυλή της και έκανε το αυτονόητο, απλά "έγραψε" τέλεια σαν εικόνα, αλλά ως εκεί και μπράβο της. Η Σαραντον, δε νομίζω να το έκανε με κάποια ατζεντα από πίσω αλλά και το ότι απλά ήρθε κι έμεινε λίγες - πολλές (δεν ξέρω) μέρες στο νησί δεν είναι και για Νόμπελ! Αν έμενε κανα χρόνο, ίσως. Εχθές είδα στο Hashtag της Μελέτη δεκάδες τέτοιους ήρωες σαν τον ψαρά, η άλλη, μάνα και κόρη έφυγαν απο Αθηνα εδώ και μήνες και μένουν εκεί και βουτάνε κάθε μέρα να σώσουν ανθρωπους, απλά δεν είναι τόσο "επικοινωνιακές".