Για όσους έχουν ενδιαφερόν πάνω σε ζητήματα θεού και θρησκείας προτείνω ανπιφύλακτα τους Αδεφούς Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι. Έχει εις βάθος προβληματισμούς υπέρ της πίστης και κατά. Και παρά το γεγονός ότι ο Ντοστογιέφσκι ήταν, ως γνωστόν, βαθιά χριστιανός (και προς τα εκεί κλείνει και στο μυθιστόρημα), δίνει ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα που έχω ακούσει κατά της θρησκείας. Παραφράζω:ένας από τους αδερφούς, ο Ιβάν, υποστηρίζει ότι αν υποθέσουμε ότι ο Θεός υπάρχει (με όλες του τις γνωστες ιδιότητες: παντογνώστης, παντοδύναμος κλπ) και έχει ένα σχέδιο για την ανθρωπότητα, το οποίο ωστόσο περιλαμβάνει την εξαθλίωση και τα δεινά αθώων (πχ παιδιών), ενώ είναι παντοδύναμος και θα μπορούσε να έχει διαλέξει οποιοδήποτε άλλο δρόμο, τότε αν θέλω να παραμέινω ειλικρινής απέναντι σε ότι εκλαμβάνω εγώ ως καλό και ηθικό, δεν μπορώ να τον αποδεχτώ γιατί θα είμαι συνεργός στο σχέδιο του που περιλαμβάνει ακριβώς τον πόνο αθώων. Ως εκ τούτου, αν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και όχι να κινηθώ με βάση το φόβο, παρά τα όσα θα μπορούσε να μου προσφέρει ο Θεός, εγώ θα πρέπει να διαλέξω την κόλαση.