#3 Χτες μια συνάδελφος (μουσουλμάνα, μόλις 24 χρονών και φρεσκοπαντρεμένη) μου εκμυστηρεύτηκε πως έκανε έκτρωση πρόσφατα. Έμεινε έγκυος γιατί δεν της είχε τοποθετήσει σωστά ο γιατρός το διάφραγμα. Το κορίτσι είναι πολυ συνειδητοποιημένο, δεν ήθελε να κάνει παιδί (τουλάχιστον όχι ακόμη) και γι' αυτο και πήγε να βάλει διάφραγμα (αντισυλληπτικό δε μπορούσε να πάρει λόγω ενός προβλήματος υγείας). Έκανε την έκτρωση κρυφά από την οικογένειά της καθώς οι γονείς της δε θα το δέχονταν, ο μόνος που το ήξερε ήταν ο άντρας της. Στο τέλος με ρώτησε δειλά αν την κρίνω αρνητικά γι' αυτό που έκανε (εγώ την κοιτούσα τόση ώρα αποσβολωμένη γιατι στεναχωρήθηκα πολύ που το πέρασε όλο αυτό μόνη της) και έσπευσε να απολογηθεί πως είχε πάρει τα μέτρα της για αντισύλληψη και δεν έφταιγε αυτή, ήταν λάθος του γιατρού, και τι να κάνει τέλος πάντων, να φέρει ένα παιδί στον κόσμο που δεν το θέλει η ίδια; Το μόνο που ήθελα ήταν να την πάρω μια αγκαλιά και να της εξηγήσω πως δεν πρέπει να απολογηθεί σε κανέναν. Θα μεταφράσω το κείμενο σου να της το δώσω να το διαβάσει, δε θα μπορούσα να της τα είχα πει τόσο καλά!