Κι εγώ το έριχνα στον λεπτομερή σχεδιασμό/προγραμματισμό τύπου pomodoro, μέχρι που αντιλήφθηκα ότι και αυτό είναι μια μορφή procrastination: αντί να πέσεις με τα μούτρα στη δουλειά, κάθεσαι και προγραμματίζεις πώς θα την κάνεις. Το καλύτερο είναι αυτό που είπαν οι παραπάνω: Στρώνεις κώλο (sorry κιόλας) και γράφεις, γράφεις, γράφεις. Για ό,τι θέλει παραπάνω σκέψη/διερεύνηση, αφήνεις ένα κενό και μια σημείωση να το ψάξεις, και πας παρακάτω. Αν περιμένεις να είναι όλα έτοιμα και οργανωμένα στο μυαλό σου και στις σημειώσεις σου για να ξεκινήσεις, χάνεις πάαααρα πολύ χρόνο.