1) Ο μικρός πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Κλασσικό - το αγάπησα όταν μου το διάβαζε η μητέρα μου πριν κοιμηθώ, το μίσησα όταν έγινε αντικείμενο υπερανάλυσης από τη δασκάλα στο δημοτικό, το ξαναλάτρεψα όταν το διάβασα στα γαλλικά.2) Οι δίδυμες στο Σαιντ Κλερ της Ένιντ Μπλάιτον. Βoarding school charm πριν το Χάρι Πότερ με μια δόση ανεμελιάς και κοριτσίτσικης τρέλας. Είχα δανειστεί όλη τη σειρά από την παιδική βιβλιοθήκη.3) Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα του Μενέλαου Λουντέμη. Ίσως το αγαπημένο του απ' όσα έχει γράψει, θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση η σπονδυλωτή του πλοκή.4) Ο μικρός ήρωας του Στέλιου Ανεμοδουρά. Έπαιρνα τα παλιά τεύχη πολύ φθηνά από το Μοναστηράκι. Μάλλον πρόκειται για πεζο κόμικ και όχι για βιβλίο (επαναλαμβάνεται, χρησιμοποιεί πολλά κλισέ, και είναι μάλλον κακογραμμένο). Όμως είχε φοβερή πλοκή, γρήγορη με ανατροπές και πολλά "cliffhanger"...5) Έξι εναντίον ενός της Αγγελικής Βαρελά (εναλλακτικός τίτλος το Μυστικό του Δία). Όμορφο λογοτέχνημα που συνδυάζει το μυστήριο με την αρχαιολογία και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.6) Το ψέμα της Ζώρζ Σαρή. Δε νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις εδώ.7) Καναρίνι και μέντα της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Άλλη μια "μεγάλη" της παιδικής λογοτεχνίας.Και άλλα πολλά :)