Ο Θεοδωράκης γίνεται εύκολα "πιστευτός" σε πολλά. Ας πάρουμε ένα: στο ότι "πρωταγωνιστές" είναι οι συνεντευξιαζόμενοι και όχι ο ίδιος, πράγμα που δεν είναι αλήθεια. Απλώς ξέρει να σου πλασάρει με μέτρια αισθητική (και όχι με κακή αισθητική, όπως ο Τράγκας ή ο Αυτιάς) το πρότυπο του δημοσιογράφου-ντίβας. Όμως αυτό σου πλασάρει. Στην εποχή της δημοσιογραφοκρατίας ζούμε. Αλίμονο. Από τον Ευαγγελάτο και τον Πρετεντέρη μέχρι την Πετρούλα και τη Μπουμπούκα, ποζάρουν όλοι μπρος στο φακό μέσα από μια ανάγκη για αναγνωρισιμότητα που παραπέμπει σε σταρ και στάρλετ του Χόλλιγουντ. Κι ας μην τους έχει καθόλου ανάγκη η εικόνα του εκάστοτε θέματος που πραγματεύονται, ειδικά αν δεν είναι "ζωντανή" η παρουσία τους σε στούντιο, όπως δεν είναι του Θεοδωράκη. Γι' αυτό θα επιμείνω: Θεοδωράκηδες, Αλιάγες, Κούλογλου κλπ είναι πιο πιστευτοί από Αυτιάδες, Τράγκες και τους συναφείς (που το κιτσαριό τους το απογυμνώνεις ευκολότερα). Ξεγελούν τους πιο υποψιασμένους θεατές για πολλά, όπως για το δήθεν απαραίτητο της παρουσίας τους μέσα στα πλάνα της "έρευνάς" τους!Π.χ. είναι τελείως άχρηστες και εκνευριστικά επιτηδευμένες οι "διαδρομές" του Θεοδωράκη μέσα στα πλάνα των "Πρωταγωνιστών", όταν δήθεν πλησιάζει ή περιδιαβαίνει τους χώρους που αφορούν το θέμα του ή όταν, ως μόνιμος σούπερ-πρωταγωνιστής, συναντάει τους εφήμερους "πρωταγωνιστές" του...Κι εμείς τρώμε το κουτόχορτο απέναντι στην υποτιθέμενη δημοσιογραφική ιδιοφυία ορισμένων...Υ.Γ.Αν κάποιος ξεφεύγει από αυτά τα πρότυπα της ντίβας που περιφέρεται μέσα στο θέμα της, αυτός είναι ο Τσίμας. Τον νιώθεις πιο πολύ ως στιβαρό σκηνοθέτη όσων βλέπεις παρά ως ναρκισσευόμενο μπρος στον φακό τηλεοπτικό σταρ.