Το πρόβλημα δεν είναι αν φωνάζουν, μιλάνε άσχημα και δεν ξέρουν να φέρονται (όπως όλοι λέτε, παρ'ότι δεν ξέρετε τι έχει προηγηθεί και η άποψή σας λίγο πολύ είναι άστοχη, ανακριβής και τελείως μονομερείς) μερικά νέα παιδιά. Το πρόβλημα, το αληθινά μεγάλο πρόβλημα, είναι το γεγονός πως ζούμε σε μια τέτοια χώρα που περιμένει έναν τσακωμό με πλούσιο και ωμό λεξιλόγιο, έναν καυγά, μερικούς στο νοσοκομείο, έναν θάνατο στη χειρότερη περίπτωση για να "αντιδράσει". Και το "αντιδράσει" σε εισαγωγικά, γιατί και πάλι δεν κάνει κάτι ουσιαστικό. Όλοι στον καναπέ τους, μπροστά από την τηλεόραση ή/και τον υπολογιστή τους. Σφαιρική γνώση και άποψη μηδέν. Τσουβάλιασμα και ξετσουβάλιασμα, στεγνό, από τον κάθε λογής δημοσιογράφο που νομίζει πως κάτω από αυτήν του την ιδιότητα ξέρει και έχει το ελεύθερο προνόμιο να ενημερώνει (λέμε τώρα) τον κόσμο. Ούτε ένας δεν αναρωτήθηκε ΓΙΑΤΙ να φτάσει κάποιος σε αυτή τη θέση. Ούτε ένας δεν αναρωτήθηκε ΓΙΑΤΙ η αντίδραση του "προέδρου" παραμένει απαθής (και ειρωνική). Όχι βέβαια. Γιατί να μπει κάποιος στον κόπο να σκεφτεί; Τι λέτε τώρα! Μεγάλο πράγμα η σκέψη. Για λίγους -όπως φαίνεται. Το να κρίνεις, να κατακρίνεις, είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα όλων. Το πιο εύκολο. Το πιο ανούσιο. Το πιο ηλίθιο πράγμα στον κόσμο. Δεν σε κάνει ξύπνιο, ούτε "κάποιον", ούτε μορφωμένο και ψαγμένο. ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα. Τρέχετε όλοι να καταδικάσετε. Τι; Μα φυσικά τη δήθεν αγένεια, τη φωνή, τον τσαμπουκά. Γιατί; Γιατί εσείς δεν θα γυρίσετε ποτέ στον εκμεταλευτή σας να διεκδικήσετε όσα σας κλέβει με το έτσι θέλω. Όχι. Θα σκύψετε το κεφάλι μονάχα. Θα ελπίζετε ότι θα τα φέρει όλα ο χρόνος. Και αν τύχει και κάποιος βρει τη δύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό του (με όποιον τρόπο), μόνο θα τον κρίνετε, μόνο αυτό ξέρετε, μόνο αυτό έχετε μάθει. Και θα τον κρίνετε όχι γιατί δε συμφωνείτε, αλλά γιατί αυτός τα κατάφερε και βρήκε το θάρρος, ενώ εσείς θα είστε μια ζωή εκεί, έρμαια των άλλων αλλά κυρίως του ίδιου σας του εαυτού. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία. "Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου" είχε γράψει ο Αναγνωστάκης. Και γω. Αυτούς φοβάμαι -όλους εσάς.
