#7. Γιατρός εδώ. Αγαπητη μαμα, αυτο που περιγραφεις μπορει να ειναι απο το πιο απλο, οπως λεει η Αμπα να μην ειναι το παιδι σε περιβαλλον που να το βοηθαει να ανθισει, μπορει ομως να ειναι και κατι πιο σοβαρο. Τετοιος βαθμος απομονωσης παρατηρειται ακομα και σε διαταραχες προσωπικοτητας ή και ως αρχη σχιζοφρενειας. Προς θεου, δε θελω να πανικοβαλλω, θελω να χτυπησω ενα καμπανακι οτι τετοια σοβαρα ζητηματα δε τα συζηταμε με τη χ αρθρογραφο, αλλα με επιστημονες που μελετανε ολη τους τη ζωη αυτα τα θεματα. Συμβουλευτειτε ενα παιδιατρο, ψυχολογο η ψυχιατρο. Το ενστινκτο σας οτι κατι δε παει καλα με το παιδι μη το αμελεισετε. Και μπραβο που το πιασατε γιατι συνηθως οι γονεις κοιμουνται το βαθυ υπνο της αρνησης μεχρι να ειναι πολυ αργα.ps. Ρε Αμπα ξεκαβαλα και εσυ λιγο, τι σημαινει αμα ηξερα εσας και το παιδι θα μπορουσα να σας απαντησω? Πες δε ξερω, ειναι πιο τιμιο και δε βαζει σε κινδυνο κανενα. Και εγω εχω δει το παππου μου να χτιζει σπιτια αλλα δε γυρναω απο δω κ απο εκει να δινω συμβουλες πως να χτισετε γερα θεμελια για ενα αντισεισμικο σπιτι.
