Εγώ πάλι γιατί πάντα έβρισκα ότι η ποίηση του Χρονά σπανιότατα ξεπερνούσε τον πήχυ της χρυσής μετριότητας; Ίσως γι' αυτό και να μην θεωρώ ότι το ξεκατίνιασμα για τη Μόνικα απλώς "του ξέφυγε". Το βρίσκω μάλλον συνεπές προς το έργο, τον βίο και την πολιτεία του.