Σωστό το σκεπτικό υπό την έννοια ότι η άσκηση απαιτεί αυτοπειθαρχία, χρόνο και τριβή. Επικροτώ δε την παρότρυνση προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση.Όμως πoύ είναι το turning point; Η καμπή της οπισθοχώρησης. Η κόκκινη γραμμή της παραίτησης.Όταν σε αυτό το βύθισμα κάτι σε κλωτσάει δυνατά στην επιφάνεια, τί κάνεις; Όταν το ίδιο το ταξίδι σε διώχνει, γυρνάς πίσω; Ερωτήματα αναπάντητα.
