Τα όρια δεν είναι ρητά καθορισμένα συνήθως πριν μία τέτοια "απιστία" ίσως θεωρώντας αυτονόητο ότι δε θα υπάρξει λόγω και των κοινωνικών ταμπού. Γιατί μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι άλλες ανάγκες καλύπτει μία σχέση μ' άτομο του ενός φύλου, κι άλλες μ' άτομο του άλλου. Εάν δεν μπορούν να σου δώσουν τα ίδια πράγματα, γιατί να μπορούν ν' αξιώσουν να μην πας και δίπλα, όταν πρόκειται μάλιστα γι' ανάγκες σου ζωτικής σημασίας(σεξ/αίσθημα/οικογένεια ανάλογα); Γιατί πρέπει να στα δίνει όλα ένα άτομο; Σ' αυτό το σημείο είναι κρίσιμο για την ερώτησή μου το φύλο. Αφού είναι άλλης υφής σχέσεις, γιατί αφορά ως απιστία και δεν μπορούν να τρέχουν παράλληλα και πρέπει να γνωρίζουν και ν' αποδέχονται έστω, κι υπάρχει προδοσία της εμπιστοσύνης, εάν δε γνωρίζουν; Ένας απ' το ένα φύλο και μία απ' τ' άλλο. Κι αν γνωρίζουν κι αποδέχονται, πάλι θεωρείται απιστία που αποδέχονται/ανέχονται ή ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΙΣΤΙΑ; Θέλω να πω μήπως δεν τίθεται καν θέμα να ξέρουν, διότι δεν υπάρχει απιστία/σύγκριση ανάμεσα σ' ανόμοια πράγματα.