Επειδή έχω υπάρξει στη θέση της γράφουσας, δεν πρόκειται απλά για μία "προδοσία" από την κολλητή. Τα άτομα αυτά είναι ακίνδυνα, δε λένε ψέματα για σπείρουν τη διχόνοια, να ανακατέψουν ή να σε βλάψουν, παρά μόνο για να ζήσουν κατά τι πιο όμορφα τι ζωή τους. Όταν τα περιστατικά αυτά στη φίλη μου μαζεύτηκαν (μου παρουσίαζε άτομα που δεν υπήρχαν, ή υπήρχαν αλλά δεν τα είχε γνωρίσει ποτέ) είχα θυμώσει τόσο που την έβαλα κάτω και της τα είπα και ειλικρινά φέρθηκα απαίσια και το έχω μετανιώσει. Μου είπε πως έχω δίκιο ό, τι και να πω και πως απλά δεν το ελέγχει, ξέρει ότι το καταλαβαίνω, ξέρει πόσο γελοία φαίνεται και με το που το λέει νιώθει απαίσια, αλλά το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και ντρέπεται να πει ότι είναι όλα της φαντασίας της. Όταν μετά από ένα σημείο η ζωή σου δε σε ικανοποιεί και μπαίνεις στη διαδικασία όχι να την αλλάξεις, αλλά να πλάσεις ένα δικό σου ψεύτικο κόσμο και να ζεις μέσα σε αυτόν, ένας ειδικός μπορεί να σου φανεί πολύ χρήσιμος. Αυτό συμβούλεψα και εκείνη, έχει παρουσιάσει σημαντική βελτίωση, και στο μεταξύ μας έχουμε συμφωνήσει κάθε φορά που καταλαβαίνω πως λέει ψέματα να της το λέω εκείνη την ώρα και να μη ντρέπεται να μου πει αλήθεια. Πώς δεν ντρέπεται; Γιατί όταν το παραδέχεται της χαμογελάω και της λέω μπράβο. Απλώς εσύ φρόντισε να μη την αποπάρεις όπως εγώ στην αρχική συζήτηση, να την κάνεις από την αρχή να καταλάβει πως δε την κρίνεις και πως καταλαβαίνεις γιατί το κάνει, και πως θα είσαι δίπλα της να το πολεμήσετε μαζί.