Το 1967 ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στο δημοτικό της Καμαρίνας (Ζάλογγο). Εκεί δίδασκε επίσης ένας άλλος ηλικειωμένος (τότε) δάσκαλος, ο οποίος είχε στο παρελθόν (δηλαδή πολύ πριν το 1967) μαθήτρια την τρισέγγονη μίας εκ των γυναικών του Ζαλόγγου που πήδηξαν.Η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν η μοναδική επιζήσασα (κατάφερε να σωθεί επειδή κάπου "σκάλωσε" πέφτοντας). Ο ηλικειωμένος δάσκαλος λοιπόν της τρισέγγονης επιβεβαίωσε πλήρως το "μύθο" ως πραγματικότητα βάση της μαρτυρίας της. Μάλιστα ήταν κατηγορηματικός και οδήγησε τον πατέρα μου στο σημείο και του περιέγραψε με λεπτομέρειες τα γεγονότα (χορό, τραγούδι κλπ).Τώρα βέβαια θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι επειδή ο δάσκαλος ήταν ηλικειωμένος, τα είχε χαμένα...Όμως με τόσες διαφορετικές ερμηνίες που παρουσιάζεται κάθε θέμα από νέους ανθρώπους (και στις μέρες μας), δεν μπορώ να αποκλείσω καμμία απίστευτη αλήθεια, όσο μύθος κι αν φαίνεται...