@Billy BoΜου προκαλεί ενδιαφέρον η έλλειψη κριτικής σκέψης ατόμων που θέλουν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά στην αλήθεια του κόσμου μας. Ένα παράδειγμα είναι και το δικό σου αγαπητέ Billy Bo.Προσπαθείς να μεταφράσεις στο παιδί σου την πραγματικότητα της εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου χρησιμοποιόντας στοιχεία και έννοιες της δικής μας εποχής; Καθόλου σοφό για εμένα. Γιατί; Υπήρχε τότε η έννοια του ιμπεριαλισμού; Έχουν καμία σχέση οι οικονομικές-πολιτιστικές-στρατιωτικές συνθήκες ή συγκρούσεις εκείνης της εποχής με τις σημερινές; Τότε, μικρές οικονομικές δυνάμεις (π.χ. Μακεδονία) - κάθε άλλο παρά ιμπεριαλιστικές λοιπόν, κατάφεραν με τις κατάλληλες πολεμικές στρατηγικές και ραδιουργίες να επιβληθούν σε οικονομικούς κολοσσούς (π.χ. Περσία), σε πλήρη αντίθεση όπως καταλαβαίνεις με το τι συμβαίνει σήμερα στον ιμπεριαλιστικό μας κόσμο (βλέπε Αμερικανική και Ισραηλινή επικυριαρχία). Αυτό προσπαθώ εγώ να διδάξω στο παιδί μου, ότι δηλαδή κάποτε, κάποιος μικρός νίκησε κάποιους μεγάλους επειδή χρησιμοποιούσε καλήτερα τη σκέψη του και τα πιστεύω του. Ούτως ή άλλως, η σφαγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, το νιώθεις και εσύ πιστεύω.Για να πάμε και στο χορό του Ζαλόγγου, όχι μόνο οι Σουλιώτισες αλλά ακόμα και οι κέλτες (π.χ.) αιώνες πριν χρησιμοποιούσαν ιαχές-ύμνους-τραγούδια-χορούς σε πολλές δραστηριότητες της ζωής τους είτε αυτές αφορούσαν τη ζωή είτε το θάνατο. Γιατί όχι και οι Σουλιώτισες λοιπόν; Ακόμα και σήμερα το τραγούδι και ο χορός ενισχύουν τα αισθήματά μας. Το θέμα είναι αδιαμφισβήτητο από καμία κυρία Ρεπούση πως έμειναν στην ιστορία ως base jumpers χωρίς αλεξίπτωτο και είναι ανεξίτηλο στην μνήμη όσων μιλούν την ελληνική γλώσσα. Δυστυχώς ή ευτυχώς.