Ορίστε, λοιπόν! Αν το ρήμα "συνωστίζονταν" στο βιβλίο της στ' δημοτικού (προσοχή: το ρήμα, σε συμφραζόμενα και οπτικό υλικό το οποίο σαφώς αναφερόταν σε τραγικά γεγονότα, την πυρκαγιά και τη σφαγή), ήταν τόσο εξοργιστικό, παραθέτω άλλα δύο αποσπάσματα (κι άλλος "μύθος" καταρρέει: η Ρεπούση δεν εφηύρε τον "συνωστισμό"!) α) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμο ΙΣΤ, σελίδα 168: "Η δικατορία της 21ης Απριλίου αιφνιδίασε την ηγεσία και του ΚΚΕ και της ΕΔΑ [...] Κατά την περίοδο που ακολούθησε -και ενώ χιλιάδες κομμουνιστές και άλλο αριστεροί ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΝ στις φυλακές και στις εξορίες- άρχισαν οι προσπάθειες..." κλπ. κλπ. Προσέξτε: και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στους...ανώνυμους που τους "συνώστιζαν"! Και η κα Ρεπούση θα πιστεύει ότι καινοτόμησε... Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος, και το συγκεκριμένο χωρίο να μην αποτελεί προσπάθεια υποβάθμισης των βασάνων των διωκομένων αλλά απλώς να αποδίδει με λιτότητα αυτό που έτσι κι αλλιώς όλοι μας εύκολα εννοούμε και από τα συμφραζόμενα "φυλακές-εξορίες". Έτσι κι αλλιώς περισσότερες λεπτομέρειες για τις διώξεις υπάρχουν και σε άλλα σημεία του τόμου. Δεν έχει κανείς παρά να τα διαβάσει.β) Από το μπλογκ του Γιάννη Χάρη (http://yannisharis.blogspot.gr/2011/07/blog-post_09.html)«Καθώς η φωτιά χιμούσε από την καταρρακωμένη πόλη προς τη θάλασσα, οι απεγνωσμένοι Έλληνες και Αρμένιοι κάτοικοι της Σμύρνης συνωστίζονταν στην προκυμαία, εκλιπαρώντας για τη σωτηρία τους…»Συνωστίζονταν; Πάλι Ρεπούση;Όχι, η Αμερικανίδα Θία Χάλο, που καταγράφει την ιστορία της μητέρας της, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Ούτε το όνομά μου – Γενοκτονία και επιβίωση: μια αληθινή ιστορία του Πόντου.Τότε; άλλη Ρεπούση;Όχι. Η συγγραφέας είναι υπεράνω υποψίας, ενώ το βιβλίο της συνέβαλε στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από την πολιτεία της Νέας Υόρκης.Τότε; Μεταφραστική αδεξιότητα, όπως μας υποβάλλει το μικρό αυτό απόσπασμα; Όχι· crowded the quay, λέει το αγγλικό πρωτότυπο.