Γιατί δηλαδή να τα θεωρούμε αρρωστημένα, μαζοχιστικά ακόμα και παιδοφιλικά όπως διάβασα σε κάποιο σχόλιο? Είπαμε να είμαστε σε εγρήγορση, ανώμαλοι υπάρχουν πολλοί (νουνού όμως ένα), αλλά ωστόσο έχουμε και το μυαλό και την κριτική σκέψη (?) για να κρίνουμε τι είναι όντως τέχνη και τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης. Έχουμε συνηθίσει φωτογραφίες μικρών παιδιών με χαρούμενες εκφράσεις και γέλια. Παρ' όλα αυτά ξεχνάμε πως το κλάμα είναι το πιο αρχαίο μέσο επικοινωνίας και με αυτό ξέρουν να εκφράζουν όλα τους τα συναισθήματα τα μωρά (φόβος, πόνος, τρόμος κλπ). Τι πιο φυσικό από το να βγάζεις φωτογραφία ένα μωρό να κλαίει? Ίσως η μέθοδος να ενόχλησε τους ευαίσθητους. Αλλά ας μάθουμε επιτέλους να βλέπουμε τα νοήματα και ας ξεκολλήσουμε πια.