Αθλια μικροαστικά όντα τα γράμματα ειναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ και εξυμνούν τον ΈΡΩΤΑΆνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμΝιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα.Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα.Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα.Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.Νιώθω, είπα.Νιώθω, είπε.ντουζΜας αρέσει να κάνουμε ντουζ στη συνέχεια(θέλω το νερό πιο ζεστό από κείνη)και το πρόσωπό της είναι πάντα απαλό και ήρεμοκαι θα με σαπουνήσει πρώτηθα απλώσει τον αφρό στ’ αρχίδια μουθα τα σηκώσειθα τα ζουλίξειμετά θα σαπουνίσει τον πούτσο:‘Ε, αυτό εδώ είναι ακόμα σκληρό’ύστερα θα πιάσει όλες τις τρίχες κάτω εκεί,την κοιλιά, την πλάτη, το λαιμό, τα πόδια,χαμογελώ με ευχαρίστησηκι ύστερα τη σαπουνίζω εγώ…πρώτα το μουνίστέκομαι πίσω της, ο πούτσος μου στα μάγουλα του πισινού τηςσαπουνίζω απαλά τις τρίχες του μουνιού,την σαπουνίζω εκεί με απαλές κινήσεις,παραμένω ίσως περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται,κι ύστερα ασχολούμαι με το πίσω των ποδιών, τον κώλο, την πλάτη,το λαιμό, την γυρίζω απ΄την άλλη, τη φιλώ,σαπουνίζω τα στήθη, την πιάνω εκεί και πιο κάτω στην κοιλιά,το λαιμό, το μπροστινό των ποδιών,τους αγκώνες, τις πατούσες,κι ύστερα το μουνί, άλλη μια φορά, για γούρι.ακόμα ένα φιλί και βγαίνει πρώτη,σκουπίζεται, μερικές φορές τραγουδά καθώς εγώ παραμένω,γυρίζω το νερό στο πιο ζεστό,νιώθοντας τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπηςύστερα βγαίνωείναι συνήθως απόγευμα και ήσυχα,και καθώς ντυνόμαστε συζητάμε τι άλλοθα μπορούσαμε να κάνουμε,αλλά το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα,στην ουσία τα λύνει όλαμια και όσο αυτά τα θέματα παραμένουν λυμέναστην ιστορία της γυναίκας και του άνδρα,είναι διαφορετικά για τον καθένα,για άλλους χειρότερα, για άλλους καλύτερα,για μένα, είναι αρκετά θαυμάσιο να θυμάμαιτις παρελάσεις των στρατώνκαι τα άλογα να περπατούν στον δρόμοτις αναμνήσεις του πόνου και της ήττας και της δυστυχίας:Λίντα, εσύ μου το πρόσφερες,όταν το πάρεις πίσωκάντο αργά κι αβίαστακάντο σαν να πεθαίνω ενώ κοιμάμαιπαρά ενώ είμαι ξύπνιοςαμήν.Τσάρλς Μπουκόφσκι