Το άρθρο θα έπρεπε να ξεκινάει με τον ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή και ύστερα όλα τα άλλα.Έτσι θα έπρεπε να ξεκινάει και κάποιος/κάποια που αισθάνεται πως θέλει να αλλάξει την εικόνα του.ΓΙΑΤΙ?Όπως όταν γίνεται αλλαγή φύλου.Είναι μια μακρόχρονη και πολύπλοκη διαδικασία η αλλαγή.Μια μύτη ή ένα στήθος ή κάποια αισθητική επέμβαση δεν υπολείπεται σοβαρότητας και βαθύτερης κατανόησης λοιπόν!Συνήθως, όπως εξηγεί και η κυρία περιγράφοντας το "έλλειμμά" της ως γυναίκα ποθητή (αν και το ζήτημα είναι αλλού και χωράει μεγάλη ανάλυση), αυτές οι κινήσεις είναι αντιδράσεις επιπόλαιες και κακοοργανωμένες, διότι απλά το "πρόβλημα" δεν βρίσκεται στη μύτη, στο στήθος, στα χείλη ή όπου αλλού, αλλά στο πως βλέπει τον εαυτό της σε σχέση με τους άλλους.Επίσης, θα προτιμούσα - όπως ακριβώς κάνει ο χειρουργός κος Ρέμπελος επωνύμως - να αναγράφονται τουλάχιστον τα αρχικά των ονομάτων των 2 παραπάνω ιατρών.΄Οχι για να κάνουμε τους δικαστές, καθώς απλά βασιζόμαστε σε δύο ιστορίες γυναικών που είναι υποκειμενικές και δεν έχουμε εικόνα ώστε να κρίνουμε εαν το αποτέλεσμα που περιγράφουν είναι και στα δικά μας μάτια αισθητικά απαράδεκτο.Αλλά, επειδή υπάρχει επικινδυνότητα και αποδεδειγμένη εγκληματική κατάχρηση κυρίως από τον δεύτερο ιατρό και το πόρισμα των ειδικών.Γιατί να μην προστατευθούν μελλοντικά και κάποιες κυρίες ή κύριοι που επιθυμούν να επιλέξουν τον κατάλληλο πλαστικό?Και βεβαίως αυτό δε σημαίνει πως όλα όσα κάνουν αυτοί οι γιατροί είναι αποτυχημένα, αλλίως δε θα ήταν εκεί που είναι χωρίς να το έχει πάρει χαμπάρι κανείς!Τέλος, συμφωνώ πως αυτό που προέχει είναι η σωστή πρόληψη, ενημέρωση, επικοινωνία και "ακτινογραφία" του ιατρού και των ασθενών του, όπως και η κατά την αποθεραπεία συμπαράστασή του.