Μπροστά σ έναν πρωθυπουργό με ελλειπή παιδεία, έναν υπουργό πολιτισμού που δεν σκαμπάζει από τέχνη και αναζητά σανίδα σωτηρίας σε ξένα μεγάλα ονόματα, σε ένα σύνολο μέσων διαχείρισης ειδήσεων με τον πλέον χυδαίο τρόπο, αλλά και σε ένα σύνολο ελλήνων καλλιτεχνών που φέρει ακέραια την ευθύνη για όλα τα παραπάνω και για τα πνευματικά σκουπίδια που τρώμε χρόνια τώρα, η επιστολή και οι σκέψεις του βέλγου αποικιοκράτη αποτελούν ένα δείγμα αξιοπρέπειας. Αυτής δηλαδή που μερίδα του περήφανου ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου ψάχνει να βρει στις επιδοτήσεις και το life style.