Παρατάω στη μέση βιβλία αμέσως μόλις θεωρήσω ότι ο συγγραφέας δεν έχει το ταλέντο να παρουσιάσει ορθά μέσα από την ιστορία του μία βασική ιδέα, το σκοπό για τον οποίο έγραψε το έργο του. Είτε γιατί (ενώ η ιδέα είναι καλή) δεν έχει την ικανότητα να είναι ευφάνταστος και συγκροτημένος στον τρόπο γραφής του ώστε να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, είτε γιατί παρά το όποιο συγγραφικό του ταλέντο, εσκεμμένα πλατειάζει, σε μία ατέρμονη προσπάθεια ψηλάφησης των προσωπικών του φιλοσοφικών ορίων, αυτοϊκανοποιούμενος με περιγραφικές μεθόδους και περιφραστικούς χρωματισμούς. Θέλω να είναι περιεκτικός. Η απόρριψη ενός βιβλίου ως αδιάφορου, είναι θέμα όχι μόνο γούστου (που είναι κάτι υποκειμενικό) αλλά και χρόνου, καθότι τα ενδιαφέροντα βιβλία είναι αμέτρητα και ο χρόνος περιορισμένος. Όσο για το κόστος, είναι σχετικά μικρό γιατί αγοράζω συνήθως από βιβλιοπωλεία με μεταχειρισμένα βιβλία.Η φήμη οποιουδήποτε συγγραφέα έχει πάψει προ πολλού να μου προκαλεί αίσθηση. Σίγουρα κάποιοι συγγραφείς δικαιούνται τη βαρύτητα του ονόματός τους αλλά έχω διαβάσει αρκετά "αριστουργήματα" που προσωπικά τα θεώρησα μετριότητες, καθώς και άγνωστα βιβλία που ήταν εκπληκτικά! Τελευταία βιβλία που "κόλλησα" (και βγήκα σε λάθος στάση στο μετρό) ήταν το "Τέρας των Χώκλιν" (The Hawkline monster, 1974) του Richard Brautigan και το "Μυστήριο της στοιχειωμένης κρύπτης" (El misterio de la cripta embrujada, 1979) του Eduardo Mendoza.Επίσης παρατάω στη μέση βιβλία της Agatha Christie αν κάποιος μου πει το δολοφόνο...