Τι περίεργο! Εγώ πάλι έπαθα ακριβώς το αντίθετο με το Λύκο της Στέππας. Για πολλά χρόνια το είχα στη βιβλιοθήκη μου και δεν το άνοιγα (γενικά δεν διαβάζω σοβαρή λογοτεχνία). Όταν τελικά το ξεκίνησα, φαίνεται ότι ήμουν στην κατάλληλη διάθεση και δεν μπορούσα να το σταματήσω. Μου έχει μείνει σαν ένα γοητευτικό, συγκινητικό μυθιστόρημα, πολύ καλύτερο απ' ό,τι περίμενα.
