Ενώ έχεις δίκιο σε ό,τι λες, δεν είναι και πολύ υπεύθυνο να έλεγε στον άνθρωπο να ξεκινήσει μόνος του την επανάσταση του αυτονόητου. Να γίνει αυτός ο "κακός" για να μάθει τρόπου ένα ολόκληρο χωριό. Ο άνθρωπος κουράστηκε για να μάθει μια επιστήμη, και θέλει να την ασκήσει. Βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους ως δυνάμει πελάτες, και είναι και λογικό.Το "ο πελάτης έχει δίκιο" που λέμε δεν είναι όντως δίκαιο, αλλά είναι, πώς να το κάνουμε, ρεαλιστικό - το ότι δηλαδή αναγκάζεσαι να του φέρεσαι λες και έχει (σχεδόν) πάντα δίκιο.Στη δημόσια υπηρεσία, που ανέφερες, ο πολίτης είναι ο "πελάτης" - δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως, και γι'αυτό πολλοί δημ. υπ. είναι γαϊδούρια και αργόσχολοι, αλλά ο πολίτης τους πληρώνει και πρέπει να μπορεί να κάνει μια δουλειά χωρίς να ικετεύει. Αν ένας υπάλληλος δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στο ρόλο του, το σωστό είναι να μπορείς να του κάνεις αναφορά, γιατί υποχρέωσή του είναι να σε εξυπηρετήσει.Αλλά ο ερωτών εν προκειμένω τι θα κάνει, αν τον πάρουν με κακό μάτι και έχει πρόβλημα στο μέλλον; Θα τους κουβαλάει στο ιατρείο με το ζόρι; Καλώς ή κακώς, ο πελάτης έχει το πάνω χέρι σε αυτές τις σχέσεις.