Κυρία Πλιάτσικα, επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω δύο σημεία από το κείμενό σας που αντανακλούν και το δικό σας ήθος...^άνθρωποι σαν τον καθηγητή Ιακωβίδη αντιπροσωπεύουν μια γενιά που χάθηκε ανεπιστρεπτί, ένα υψηλό ηθικό πρότυπο που βαθμηδόν απορρίφθηκε ως περιττό από την νεοελληνική κοινωνία, όταν επικράτησε το θράσος ως σημαντικότερο της ευγένειας. ^ όποιος εκμεταλλεύεται την υπέρτερη θέση του για συμπεριφερθεί άσχημα σε ανθρώπους πιο αδύναμους, αυτός που δεν διστάζει να ειρωνευτεί, να υποτιμήσει, να τιμωρήσει ή να εκδικηθεί γιατί μπορεί, δεν είναι παρά ένας άνθρωπος ουσιαστικά κακός. Και άλλο ένα, που αντανακλά και την δική σας ευαισθησια:^σε αντίθεση με το δημοφιλές ρητό, οι άνθρωποι τελικά είναι αναντικατάστατοι και το κενό που αφήνουν δεν γεμίζει, χαίνει πάντα μέσα μας και η απώλειά τους μένει οδυνηρή. Δάσκαλο, Μητέρα, Μαθήτρια... μας κάνατε και σας βάλαμε όλους στην καρδιά μας....!