Για τον εαυτό σου μίλα ελεύθερα (αν και να ξέρετε, δεν σας το λέει κανείς, αλλά όταν μιλάτε για το τι νιώσατε όταν κάνατε παιδί, όλοι βαριούνται, συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν παιδιά).Η τρομοκρατία είναι να υποθέτουν αυτοί που κάνουν παιδιά ότι ό,τι ισχύει για αυτούς, ισχύει και για τους υπόλοιπους. Υπάρχουν πολλοί που έκαναν παιδιά και δεν κατάλαβαν τίποτα. Είναι θέμα ταμπού. Αν δεν ήταν, ίσως αυτοί να μην είχαν κάνει παιδιά και ίσως είχαμε λιγότερες δυσλειτουργικές οικογένειες, ή ίσως αυτοί οι άνθρωποι περίμεναν μέχρι να βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο για ένα τόσο σημαντικό βήμα.Και για να θυμηθούμε από που ξεκίνησε όλο αυτό: η τρομοκρατία του ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ κάνει 36χρονες να φοβούνται τα γενέθλιά τους. Γιατί ακούγεται τόσο σπάνια το "μην σκας, όποτε και να κάνεις καλά θα είναι;" ή "και να μην κάνεις, δεν πειράζει, θα ζήσεις μια διαφορετική ζωή" ή "μπορείς να υιοθετήσεις αργότερα, αν νιώσεις έτοιμη" αλλά κυρίως το "εγώ έκανα στα 30 μου και άργησα" ή "όλοι σου φταίνε, κάτσε επιτέλους με κάποιον να κάνεις παιδί".Μοιάζει σαν να έχει μετατραπεί σε αγώνισμα και μάλιστα έντονα ανταγωνιστικό. Ελπίζω κάποιοι να κάτσουν και να σκεφτούν, πριν δηλώσουν αθωότητα.
