Όμορφο ποστ. Με τράβηξε ο υπότιτλος, αλλά με κράτησε το κείμενο. Και μια διαρκώς αυξανόμενη αίσθησης αναγνώρισης. Στην αρχή νόμισα οτι ήταν απλά η πόλη της δεκαετίας του 80 - κοινός τόπος. Μετά υπέθεσα οτι θα βρεθήκαμε στο δικαστικό, ή στα φλίπερ πιό κάτω, και μιλήσαμε για ώρες για τους Pink Floyd, και την επανάσταση, και το σχολείο. Ή ίσως στο γκρίν, στον Άγιο Αχίλλειο, μετά από κοπάνα. Τέλος σκέφτηκα πως θα συναντηθήκαμε κάποτε κάτω στις Στάλες - εγώ φορούσα Old Spice και Lee σωλήνα παντελόνι. Μετά είδα την ασπρόμαυρη φωτογραφία στην πλατεία και κατάλαβα. Τρώγαμε παγωτό στην Κεντρική - εκεί που οι μπαμπάδες μας βγάζανε περήφανοι βόλτα τα βλαστάρια τους. Παγωτό βανίλια με σιρόπι βύσσινο, ή μήπως το κασάτο, άρτι αφιχθέν το '72 στο Νέο Κόσμο. Πάντα με extra μπισκότα παγωτού.Να ΄σαι καλά.