Kάπου μέσα μου πιστεύω ότι, αν ζούσε, ο Γέρων Παϊσιος θα τράβαγε τα μαλλιά του αν έβλεπε πώς χρησιμοποιείται το όνομά του δίπλα σε ένα σωρό εσχατολογικές θεωρίες από άτομα που σίγουρα ωφελούνται από την αναπαραγωγή τους.Διότι η δύναμη της εσχατολογίας βρίσκεται στην αέναη διάψευσή της. Έτσι, αντί να θεωρούμε ότι κάποιος πατέρας (ή πάσης φύσεως προφήτης) διαψεύδεται από τα γεγονότα, αντιθέτως θεωρούμε την μη πραγματοποίηση των λεγομένων του το αδιάσειστο τεκμήριο της εγκυρότητάς τους. Με άλλα λόγια, στην εσχατολογία αντί να εύχεσαι να συμβεί το προφητευόμενο για να ελέγξεις τον προφήτη, απεύχεσαι να συμβεί χωρίς ταυτόχρονα να τον θέτεις εν αμφιβόλω. Και αυτό είναι μία συνταγή ανίκητη και ταυτόχρονα αναλλοίωτη στο χρόνο.