Άλλο είναι η επιτυχής έκβαση μιας λογικής απόφασης (πήγα έξω, βρήκα δουλειά, είμαι τα 1-2 χρόνια που είμαι εδώ) και άλλο το success story.Το αν η αλλαγή χώρας ήταν όντως success story θα φανεί αν κάποιος μετά από 5-6 χρόνια έχει καταφέρει να ενταχθεί πλήρως στη χώρα που είναι (και να μην κρεμιέται από την ύπαρξη άλλων συντοπιτών), έχει καταφέρει να δημιουργήσει ίσως οικογένεια και δεν παθαίνει κρίσεις πανικού στη σκέψη ότι η μάνα του ή ο πατέρας του μπορεί να πάθουν κάτι και αυτός να μην είναι εκεί. Επειδή ζω και εγώ έξω αρκετά χρόνια βλέπω ότι οι περισσότεροι μετανάστες γνώσης (και όχι μόνο Έλληνες) αρχίζουν να λοξοκοιτάζουν προς την επιστροφή στις χώρες τους μετά από ένα σεβαστό αριθμό ετών παραμονής. Και ο λόγος είναι μια αργή φθορά που δεν γίνεται αντιληπτή όσο όλα είναι ακόμα νέα και φρέσκα.