Κύριε Δημοκίδη, συγγνώμη, αλλά είδα την απάντησή σας σε κάποιο σχόλιο για το "πίστευε και μή ερεύνα". Φυσικά δεν πρόκειται για τίποτα το σπουδαίο, αλλά είναι μια καλή περίπτωση αυτού που λέμε: "ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σου καταστρέψει την σύνταξη"...Είμαι της άποψης ότι γλωσσικά-φιλολογικά δεν στέκει η πρόταση με κόμμα, κι εξηγώ:Αν η πρόταση "πίστευε και μή" έχει τη σημασία "κι αν πιστεύεις κι αν δεν πιστεύεις" τότε είναι δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική, που δηλώνει σχέση μη πραγματικού. Ως τέτοια δεν μπορεί να εκφέρεται με προστακτική. Τουλάχιστον έτσι λένε κάποιοι τυπικοί κανόνες του συντακτικού. Η παράβασή τους δεν καθιστά την πρόταση λανθασμένη τόσο, όσο το ότι η πρόταση δεν βγάζει κάποιο ξεκάθαρο νόημα για τον μέσο φυσικό ομιλητή, κάτι που οδηγεί σε συζητήσεις γύρω από το νόημα της φράσης. Η ορθή λοιπόν πρόταση δεν έχει κόμμα.Αν τούτο ισχύει κι αν το θεωρήσουμε λάθος αυτό μπορεί να είναι μόνο σκόπιμο. Είτε από κάποιον αμόρφωτο, είτε από κάποιον μορφωμένο προς αμόρφωτους. Αλλά τέρμα τα φιλολογικά, πάμε στα οικονομικά...Ρε λεβέντες, τους δανιστάς τους ρωτήσαμαν; καθότι το μπαγιόκο δεν είναι και δικό μας δικό μας... διότι άμαν και πω του Γερούν, θα δώκομεν τόσα τάλαρα για τη μεταφορά του φώτου, θα μοι πει να υπάγω κάλλιο να τα φάω του ποτού και της π...! Με πιάνεις...